كسى كه مباشر ايجاد ضرر و زيان است ضامن است. مگر اينكه قبلاً از طرف مقابل برائت گرفته و در كارهاى خود كوتاهى ننموده باشد.
آرى ضامن است و هرگاه هزينه بيش از ديه باشد، بايد علاوه بر ديه تفاوت آن را نيز بپردازد.
در فرض سؤال پزشک اگر کوتاهی نکرده باشد ضامن نبوده و نمی‌توان او را محکوم به دیه کرد.
سهل‌انگاری در این امور مسئولیت شدید دارد و ضامن می‌باشند.
دستيار مسئول است؛ مگر اينكه تخلّف استاد از وعدهاش سبب اين مشكل شده باشد كه در اين صورت هرچند دستيار مقصّر است، ولى مىتواند خسارتى را كه پرداخته از استاد كه او را مغرور ساخته (فريب داده) بگيرد.
در مورد اوّل پزشک و در مورد دوم تزریق کننده ضامن است. در مورد سوم چنانچه مرگ یا عارضه، ناشى از خطاى تزریق کننده باشد، او ضامن است; مگر اینکه قبلاً به‌طور خصوصى یا به‌طور عام از بیماران خود برائت گرفته باشد و اگر به خاطر عیب و علّت غیرعادی در بیمار بوده، ضامن نیست؛ و در مورد چهارم تزریق کننده ضامن است.
پزشك بايد نهايت تلاش خود را در فراگيرى بكند و چنانچه قبل از درمان از بیمار برائت براى رفع ضمان به عمل بیاورد مسئول نيست.
مسئولیت ندارد، ولى باید داروهاى مشکوک و مضر به بیمار ندهد.
اگر دستيار در كار خود مستقل و از خطرات آگاه باشد ضامن است و اگر به‌صورت آلت دست استاد باشد ضامن نيست.
ضامن نیست، هرچند در بعضى از صور مسئله مرتکب گناه شده است.
چنانچه امکان تهیّه وجود داشته و اقدام نکرده‌اند، مسئولین آن بخش و مسئولین بیمارستان در برابر این حوادث ضامن خواهند بود.
