لزوم ذکر شرط در متن عقد
آیا شرایط نکاح باید در متن عقد ذکر شود، یا در خارج عقد؟
شرایط باید در متن عقد باشد، مگر اینکه قبلاً بر آن توافق شود و عقد را مبنى بر آن شرایط بخوانند.
شرایط باید در متن عقد باشد، مگر اینکه قبلاً بر آن توافق شود و عقد را مبنى بر آن شرایط بخوانند.
این شرط اشکال دارد، ولی هرگاه در ضمن عقد شرط کند که زن نفقه خود را ببخشد، مانعی ندارد.
شرط هایی که به طور مسلم بین طرفین قبل از عقد گذاشته می شود و عقد را بر اساس آن می خوانند واجب است مراعات شود هر چند هنگام خواندن عقد تکرار نشوند. بنابراین اگر مرد قبل از عقد شرط را قبول کرده (شرط مبنی علیها العقد) باید طبق آن عمل کند، البته در صورت تخلف زن حق فسخ ندارد.
مفسد عقد نبوده و عقد باطل نیست.
چنین شرطی خلاف احتیاط است.
در فرض سؤال میتواند بگوید تمام ثروتم را بنامت کردم و شرط میکنم که بعد از من ازدواج نکنی و اگر ازدواج کرد قابلفسخ است. (اموال به ورثه برمیگردد)
میتواند مهریه را تا زمان معیّنی هرچند بعد از طلاق به تأخیر بیندازد ولی در صورت فوت باید مهریه را به ورثه بپردازد.
در فرض سؤال جایز نیست. (زن نمیتواند چنین شرطی کند و بر مرد نیز در شرایط فعلی جایز نیست.)
اين شرط از جهات مختلف اشكال دارد.
با توجه به اینکه اجازه در ضمن عقد نکاح نبوده تا زمانی که مایل هستید ادامه دارد و تصور نمی رود قانون چیزی بر خلاف این بگوید مگر اینکه در ضمن عقد خارج لازمی اجازه صادر شده باشد.
چنانچه طرفین به این شرط راضى شده باشند این شرط صحیح است.
اگر این شرط، قبل از عقد باشد و عقد مبنی بر آن خوانده شود یا در ضمن عقد شرط کنند، زوج باید به آن عمل کند، ولی اگر بعد از عقد شرط شود، لازمالاجرا نیست و در این صورت اگر زوجه به خانه شوهر نرود ناشزه می شود و حق نفقه ندارد.