چنانچه قبل از عقد شرط شده است و عقد بنابراین شرط خوانده‌شده است، الزام‌آور است.
مفسد عقد نبوده و عقد باطل نیست.
شرایط باید در متن عقد باشد، مگر اینکه قبلاً بر آن توافق شود و عقد را مبنى بر آن شرایط بخوانند.
در بعضى از موارد می‌توان از طریق شرطى حقّ همسر را محدود کرد، مانند حقّ سکنى و امثال آن، امّا در مواردى که شرط برخلاف کتاب و سنّت یا مقتضاى عقد باشد جایز نیست، خلاصه موارد مختلف است.
باید به نحوی زن دوم را راضی کند.
هرگاه منظور این است که ازدواج بدون مهریه باشد شرط باطل است و باید مهر المثل بپردازد.
ازدواج باطل نیست، سعی کنید تدریجا با تذکرات دوستانه او را به وظیفه اش آشنا کنید.
اگر منظور شرط عقد دائم است و طرفین پذیرفته باشند باید عمل نمایند.
چنین شرطی خلاف مقتضای عقد بوده و جایز نیست و اجرا نمی شود.
شرط هایی که به طور مسلم بین طرفین قبل از عقد گذاشته می شود و عقد را بر اساس آن می خوانند واجب است مراعات شود هر چند هنگام خواندن عقد تکرار نشوند. بنابراین اگر مرد قبل از عقد شرط را قبول کرده (شرط مبنی علیها العقد) باید طبق آن عمل کند، البته در صورت تخلف زن حق فسخ ندارد.
