۱. نه‌تنها اشكالى ندارد، بلكه راجح و خوب است و گاه ممكن است واجب شود.۲. جايز است.
۱. در موارد مرگ مغزى، بی‌صورتی كه در بالا ذكر شد، اگر موضوع قطعى و يقينى باشد، چنان فردى در این‌گونه احكام مانند ميّت است (هرچند پارهاى از احكام ميّت مانند غسل و نماز و کفن‌ودفن و غسل مسّ ميّت بر او جارى نمی‌شود) بنابراين برداشتن اعضاى او براى نجات جان مسلمانان مانعى ندارد.۲. در مواردى كه عضو را بعد از مرگ كامل برمی‌دارند و نجات جان ديگران منوط به آن است، اذن قبلى يا اجازه بازماندگان لازم نيست، هرچند بهتر است.۳. در مورد جواز قطع اعضا، احتياط دادن ديه است.۴. بر عهده كسى است كه عضو را قطع كرده است.۵. دركارهاى خير براى ميّت مصرف می‌شود.
اگر با اجازه بردارند و اين كار براى شخصى كه از او برمی‌دارند خطر جانى يا نقص عضو مهمی نداشته باشد و مسلمانی نیاز ندارد و پیوند گیرنده غیرمسلمان کافر حربی نیست و ضرورتی وجود دارد مانعی ندارد.
چنانچه عرفاً جزء بدن كسى كه به او پيوند زده شده محسوب شود، پاك است.
در چنين صورتى احتياط پرداخت ديه است. و بايد در راه خيرات براى آن ميّت صرف شود، و حربى ديه ندارد.
در مورد مرگ مغزی باید حتماً به مسلمان پیوند زده شود اما پیوند عضو میت مسلمان به کافر چنانچه مسلمانی نیاز ندارد و پیوند گیرنده غیرمسلمان کافر حربی نیست و ضرورتی وجود دارد مانعی ندارد.
در صورتى كه باعث نجات جان مسلمانى شود جايز است.
هرگاه عضوى از مرده يا زنده جدا كنند و به ديگرى پيوند زنند بطورى كه جزء بدن انسان دوم شود، در اين صورت نجس و ميته نيست و براى نماز هم اشكال ندارد.
اگر موجب نجات جان مسلمانى از مرگ يا بيمارى مهمی گردد برداشتن آن عضو جايز است و اجازه ولى شرط نيست.
