جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

1. از طرف راست جلوى سر بتراشد و اين دعا را بخواند:«اللّهُمَّ أعْطِني بِكُلِّ شَعْرَةٍ نُوراً يَومَ الْقِيامَةِ».2. موى سرخود را در منى در خيمه خود دفن نمايد و بهتر است پس از حلق، از اطراف ريش و شارب خود گرفته و ناخن‌ها را نيز بگيرد.

آنچه از مستحبات كه در طواف عمره و نماز آن و سعى ذكر شد اينجا نيز جارى است و مستحب است در روز عيد قربان براى طواف حج بيايد و بر در مسجد بايستد و اين دعا را بخواند:«اَللّهُمَّ أَعِنِّي عَلى نُسُكِکَ، وَ سَلِّمْنِي لَهُ وَسَلِّمْهُ لِي. أَسْأَلُکَ مَسْأَلَةَ الْعَلِيلِ الذَّلِيلِ الْمُعْتَرِفِ بِذَنْبِهِ، أَنْ يَغْفِرَلِي ذُنُوبي، وَ أَنْ تُرْجِعَنِي بِحاجَتِي. اَللّهُمَّ إنِّي عَبْدُکَ، وَالْبَلَدُ بَلَدُکَ، وَالْبَيْتُ بَيْتُکَ، جِئْتُ أَطْلُبُ رَحْمَتَکَ، وَ أَؤُمُّ طاعَتَکَ، مُتَّبِعاً لاَِمْرِکَ، راضِياً بِقَدَرَکَ. أَسْأَلُکَ مَسْأَلَةَ الْمُضْطَرِّ اِلَيْکَ، الْمُطِيعِ لاَِمْرِکَ، الْمُشْفِقِ مِنْ عَذابِکَ، الْخائِفِ لِعُقُوبَتِکَ، أَنْ تُبَلِّغَنِي عَفْوَکَ، وَ تُجِيرَنِي مِنَ النّارِ بِرَحْمَتِک».سپس اگر ممكن است نزد حجرالأسود بيايد و استلام و بوسه نمايد و اگر بوسيدن ممكن نشد دست بر حجر ماليده و دست خود را ببوسد و اگر آن‌هم ممكن نشد مقابل حجر ايستاده و تكبير بگويد، سپس آنچه در طواف عمره به‌جا آورده بود به‌جا آورد.

1. مستحب است روز يازدهم و دوازدهم و سيزدهم را در منى بماند و حتّى براى طواف مستحب از منى بيرون نرود.2. تكبير گفتن در منى بعد از پانزده نماز و در غير منى بعد از ده نماز، كه اوّل آن‌ها نماز ظهر روز عيد است، مستحب مى‌باشد و بعضى آن را واجب دانسته‌اند و اولى در کیفیت تكبير اين است كه بگويد:«الله‌اکبر، الله‌اکبر لا اِلهَ الا الله، وَ الله‌اکبر، الله‌اکبر وَلِلّهِ الْحَمْدُ، الله‌اکبر عَلى ما هَدانا، الله‌اکبر عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهيمَةِ اْلأَنْعامِ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما أبْلانا».1. مادام كه در منى اقامت دارد نمازهاى واجب و مستحب را، اگر ممكن است، در مسجد خيف به‌جا آورد. در حديثى از امام صادق (ع) مى‌خوانيم كه: «صد ركعت نماز در مسجد خيف، با هفتادسال عبادت برابر است و صد مرتبه «سُبْحانَ الله» برابر با ثواب بنده آزاد كردن است و صد مرتبه «لااِلهَ الا الله» برابر است با ثواب كسى كه احياء نفس كرده باشد و صد مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهْ» در آن مكان برابر است با ثواب خِراج عراقين كه درراه خدا صدقه دهد».

امورى كه در احرام عمره مستحب بود، در احرام حج نيز مستحب است. علاوه بر آن، مستحبات زير را نيز به‌قصد رجاء بجا آورد: پس از این‌که احرام بست و از مکه بيرون آمد، همین‌که بالاى بلندى اطراف مکه قرار گرفت، با صداى بلند لبّيك بگويد. و هنگامی‌که متوجّه مِنى شد بگويد: «اللّهُمَّ إيّاکَ أرْجُو، وَ إيّاکَ أدْعُو، فَبَلِّغْني أمَلِي، وَ أصلِحْ لي عَمَلِي».با تن و دلى آرام، با تسبيح و ذكر حق تعالى راه را ادامه دهد و چون به منى رسيد بگويد:«اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذي اَقْدَمَنِيها صالِحاً فِي عافِيَةٍ، وَ بَلَّغَنِي هذَا الْمَكانَ».سپس بگويد:«اَللّهُمَّ هذِهِ مِنى، وَ هِىَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلَيْنا مِنَ الْمَناسِکِ، فَاَسْأَلُکَ اَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ بِما مَنَنْتَ عَلى أنْبِيآئِکَ، فَإنَّما اَنَا عَبْدُکَ وَ فِي قَبْضَتِکَ».و اگر ممكن است شب عرفه را در منى بماند و به طاعت الهى مشغول باشد و بهتر آن است كه عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خيف به‌جا آورد و پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب تعقيب گفته، سپس به‌سوی عرفات روانه شود و اگر بخواهد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعى ندارد، ولى سنّت بلكه أحوط اين است كه تا آفتاب طلوع نكرده از وادي محسَّر رد نشود و روانه شدن پيش از صبح مكروه است، مگر براثر ضرورت، مانند بيمار و كسى كه از ازدحام مردم خائف باشد. چون به‌سوی عرفات حركت كند، اين دعا را بخواند:«اَللّهُمَّ اِلَيْکَ صَمَدْتُ، وَ اِيّاکَ اعْتَمَدْتُ، وَ وَجْهَکَ اَرَدْتُ، اَسْئَلُکَ اَنْ تُبارِکَ لىü فىü رِحْلَتىü، وَ اَنْ تَقْضِىَ لِي حاجَتىü، وَ اَنْ تَجْعلَنىü مِمَّنْ تُباهىü بِهِ الْيَوْمَ مَنْ هُوَ اَفْضَلُ مِنّüي».و تا رسيدن به عرفات لبّيك را تكرار كند.البتّه انجام بسيارى از اين مستحبات در حال حاضر مشكل است. آنچه را مى‌تواند انجام دهد و اگر نيّت انجام همه را داشته، خداوند ثوابش را مى‌دهد؛ ان‌شاءالله.

مستحب است كسى كه نماز میّت می‌خواند با وضو يا غسل يا تيمّم باشد و احتياط مستحب آن است در صورتى تيمّم كند كه وضو و غسل ممكن نباشد، يا اگر وضو بگيرد و غسل كند به نماز میّت نرسد؛ علاوه بر اين مستحب است که امور ديگرى‏ را به اميد ثواب پروردگار در نماز میّت رعايت كند: اوّل: اگر میّت مرد است امام جماعت يا كسى كه فرادا بر او نماز می‌خواند مقابل وسط قامت او بايستد و اگر میّت زن است مقابل سینه‌اش. دوّم: پابرهنه نماز بخواند. سوّم: در هر تكبير دست‌ها را بلند كند. چهارم: فاصله او با میّت به‌قدری كم باشد كه اگر باد لباسش را حركت دهد، به جنازه برسد. پنجم: اگر نماز را با جماعت می‌خوانند امام جماعت تكبير و دعاها را بلند بخواند و كسانى كه با او نماز می‌خوانند، آهسته بخوانند. ششم: نمازگزار براى میّت و مؤمنين زياد دعا كند. هفتم: قبل از نماز سه مرتبه بگويد: «الصّلاة». هشتم: نماز را درجایی بخواند كه عدّه بيشترى براى نماز میّت حاضر می‌شوند. نهم: بهتر است نماز میّت را در مسجد نخوانند، مگر در مسجدالحرام. دهم: زن حائض اگر نماز میّت را به جماعت بخواند در يك صف، تنها بايستد.