عقد در محرم و صفر
ازنظر شرعى و قانونى حکم ازدواج دائم و موقّت در ماههای محرّم و صفر چیست؟
عقد کردن در این ایام اشکالی ندارد اما جنبههای شادى در آن حذف شود و به اصل عقد كه در آن عجله دارند، اكتفا كنند.
عقد کردن در این ایام اشکالی ندارد اما جنبههای شادى در آن حذف شود و به اصل عقد كه در آن عجله دارند، اكتفا كنند.
در فرض سؤال عقد صحیح است، البته سعی نمایند عقد را بهصورت صحیح و طبق ادبیات عرب بخوانند.
قرار دادن وکالت برای خود یا فرد ثالث در عقد ازدواج اشکال ندارد، بعداً نیز میتوان آن را در ضمن معامله دیگرى، هرچند بعد از ازدواج باشد، قرارداد.
با توجه به آنچه نوشته اید عقد مذبور باطل بوده است و بعد از مراعات عده وطی به شبهه می توانید به عقد مرد دیگری درآیید.
عربی شرط نیست، همین مقدار که گفته شود این زن را به زوجیت دائم در می آوریم با فلان مهریه و طرف مقابل هم قبول کند کافی است، ولی تا ضرورتی نباشد نباید تسلیم پیشنهاد زرتشتی گری شود، در ضمن ازدواج مسلمان با زرتشتی جایز نیست.
این حق الزامآور است منتهی با شرایطی که یکی از این شرایط آن است که زن از حق حبس استفاده نکند، در ضمن اگر زوج ثابت شود که تمکن مالی ندارد باید مهریه تقسیط شود و زوجه با گرفتن اولین قسط مهریه باید تمکین کند.
وقف ایقاع است.
درصورتیکه صیغه، جدی باشد همسر یکدیگر خواهند شد.
كسى كه صيغه را میخواند باید قصد انشاء داشته باشد يعنى قصدشان اين باشد كه با گفتن اين الفاظ همسرى در ميان آن دو برقرار گردد، زن خود را همسر مرد قرار دهد و مرد اين معنى را قبول كند، وكيل نيز بايد چنين قصدى را داشته باشد.
جايز نيست مُحرِم در مجلس عقد ازدواج بهعنوان شاهد حضور پيدا كند. همچنين (بنا بر احتياط واجب) جايز نيست شهادت بر انجام عقد ازدواج دهد؛ هرچند قبل از احرام شاهد عقد بوده باشد و براى خود يا ديگرى خواستگارى كند.
در فرض سؤال قول مدّعی عقد موقّت مقدّم است و شخصی که مدّعی عقد دائم است باید شاهد و دلیل برای عقد دائم بیاورد و قسم برای ادّعای او کافی نیست و شخصی که ادّعای عقد موقّت دارد میتواند قسم یاد نماید و حرف خود را ثابت نماید. ما در مسئله اختلاف در عقد دائم و موقّت، به سراغ الفاظ نمیرویم، معتقدیم تفاوت این دو عقد از قبیل اقل و اکثر است، قدر متیقّن که اقل است را میگیریم و اکثر را رها میکنیم و مسئله انقلاب عقد موقّت به دائم را در فرض ترک ذکر مدّت قبول نداریم، قانون «العقود تابعة للقصود» را همهجا حاکم میدانیم، هرچند احتیاط آن است که در پایان مدّت صیغه طلاق نیز جاری شود.