هرگاه قبل از فرا رسيدن يك سال، از پيدا كردن صاحب آن مأيوس شود و يا از اوّل مأيوس باشد كه صاحب آن را پيدا كند احتياط واجب آن است كه آن مال را از طرف صاحب اصلى اش به فقير بدهد.
در فرض سؤال صاحب‌ملک حق دارد علف‌هایى را که بدون اجازه او کنده‌اند را ببرد و یا با گرفتن پول رضایت دهد که دیگری آن علف‌ها را برای خودش بکند.
هرگاه زائرين در مکه يا مدينه پولى پيدا كنند و ندانند كه متعلّق به زوّار ايرانى است يا غير ايرانى، درصورتی‌که از يافتن صاحبش مأيوس باشند، احتياط واجب آن است كه آن را از طرف صاحبش به فقيرى صدقه دهند.
معادل آن را به صاحب حق بپردازند و اگر به وی دسترسی ندارند از طرف او به نیازمندان بدهند.
درخت از آن‌کسی است که مالک آن بوده و در زمین نشانیده است لکن اگر بدون اجازه صاحب زمین بوده است صاحب زمین حق دارد که اجاره بگیرد یا درخت را از اصل بیرون بیاورد و به صاحبش بدهد.
مانعی ندارد از طرف او بدهد و این سبب تخفیف مجازات از کافر است.
وقف صحیح است اما اگر در عرف محل برای چنین کشاورزی حقی قائل هستند صاحب زمین باید آن حق را پرداخت کند.
اگر شخصى چیزى پیدا کند ولى برندارد، وظیفه خاصّى بر عهده اش نمى آید مگر آنکه نوزادی باشد و یا مال قابل ملاحظه ای که در معرض از بین رفتن باشد.
هرگاه چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه عاريه كننده اوّل بميرد يا ديوانه شود و صاحب اصلى زنده باشد عاريه دوم باطل نمىشود.
