براى كشتن و شكار كردن هر يك از حيوانات صحرايى كفّاره‌اى معيّن شده است، ولى چون در حال حاضر اين مسئله چندان مورد ابتلا نيست و حجاج بیت‌الله مطلقاً اقدام به شكار نمى‌كنند، از شرح آن صرف‌نظر مى‌شود.
هرگاه عمداً اسلحه با خود بردارد، احتياط آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
بيرون آوردن خون از بدن كفّاره‌اى ندارد.
كفّاره كشيدن دندان در حال احرام، بنا بر احتياط مستحب يك گوسفند است.
چنانچه درختى را كه قطع آنجايز نيست قطع كند، احتياط آن است كه يك گاو كفّاره دهد؛ خواه آن درخت بزرگ باشد، يا كوچك.
اگر قسمتى از درخت را قطع كند، نه همه آن را، لازم است قيمت آن را به‌عنوان كفّاره بپردازد.
قطع گياه حرم كفّاره‌اى جز استغفار ندارد.
انجام محرمات احرام از روى جهل يا غفلت يا فراموشى موجب كفاره نمى‌شود و به حج و عمره ضرر نمى‌زند، مگر در صيد كه درهرصورت كفّاره دارد.
احتياط واجب آن است كه كفّاره غير سادات به سادات داده نشود.
شخص فقير نمى‌تواند گوشت كفّاره خود را به مصرف كسانى كه واجب النفقه او هستند برساند؛ هرچند نيازمند باشند.
استفاده از گوشت قربانی كفّاره براى شخصى كه كفّاره بر او واجب شده جايز نيست، ولى استفاده از گوشت قربانىِ واجب، يا مستحب، براى صاحب آنجايز است.
