جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال آن روزی که در آن است را به پایان می‌رساند و ادامه نمی‌دهد و کفاره را پرداخت می‌کند.

هرگاه روزه خود را عمداً باطل كند، بعد به مسافرت برود، كفّاره از او ساقط نمی‌شود، ولى اگر عمداً روزه خود را باطل كند بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا بيمارى براى او پيدا شود كفّاره بر او واجب نيست.

اگر روزه‌دار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آن‌ها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).

اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه كارهاى ديگرى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد یک کفاره بر او واجب می‌شود، هم‌چنین اگر کار حرامی را چند بار تکرار نماید یک کفاره جمع بنا بر احتیاط واجب، واجب می‌باشد.

اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند يك كفّاره بر او واجب است و درصورتی‌که جماع او حرام باشد بنا بر احتیاط واجب يك كفّاره جمع واجب می‌باشد.

هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.

هرگاه روزه‌دار آروغ بزند و چيزى دردهانش بيايد نبايد آن را فروببرد و الا روزه او باطل مى‏شود و قضا و كفّاره دارد، ولى كفّاره جمع لازم نيست.

درجایی كه بايد پی‌درپی روزه بگيرد اگر در وسط يك روز را عمداً روزه نگيرد بايد همه را از نو به‌جا آورد.

اگر مانعى پيش آيد مانند عادت ماهانه و نفاس و سفرى كه ناچار ازآنجام آن است می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.

هرگاه زن روزه‌دار شوهر روزه‌دار خود را وادار به جماع نمايد فقط يك كفّاره بر او واجب است و لازم نيست كفّاره شوهر را بدهد

هرگاه روزه‌دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه‌دار است جماع كند چنانچه او را اکراه (اکراه آن است که زن را تهدید کنند که اگر تمکین نکند کتک می‌خورد) كرده باشد بايد كفّاره روزه خود و همسرش، هر دو را بدهد و قضا بر هر دو واجب است؛ و اگر او راضى شده، بر هرکدام يك كفّاره واجب می‌شود.

در فرض سؤال لازم نیست.