جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كفّاره روزه یکی از سه چيز است: آزاد كردن يك بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير كردن (و اگر به هرکدام يك «مُد» كه تقریباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آن‌ها بدهد كافى است)؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و به‌جاى گندم می‌تواند مقدار نانى بدهد كه گندم آن به‌اندازه يك «مُد» است.

کفاره تأخير و عذر، به ازا هرروز يک مد طعام (معادل 750 گرم گندم و مانند آن) و يا اطعام يک فقير است به‌گونه‌ای که يک انسان را سير کند، همچنین پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.

در فرض سؤال؛ مرتکب گناه بزرگی شده است اما اگر قبل از ظهر بوده است کفاره ندارد و اگر بعد از اذان ظهر بوده است کفاره آن سیر کردن ده فقیر و درصورتی‌که نتواند، باید سه روز روزه بگیرد. (بنا بر احتیاط مستحب، این سه روز، پشت سر هم باشد.)

در فرض سؤال کفاره ندارد ولی قضا لازم است.

اگر چند سال بگذرد و كفّاره را به‌جا نياورد چيزى بر آن اضافه نمی‌شود.

در فرض سؤال، کفاره جمع ندارد و اگر روز معین باشد باید کفاره‌ی شکستن روزه قسم یا نذر را بدهد.

الف: احتیاط واجب این است که دو کفاره بدهد.ب: بنا بر احتیاط واجب یک کفاره جمع بدهد.ج: بنا بر احتیاط واجب یک کفاره جمع بدهد.د: بنا بر احتیاط واجب یک کفاره جمع بدهد.و: یک کفاره عمد بدهد.

باید هنگام پرداخت کفّاره نیّت نمایند و درصورتی‌که همان زمان نیّت کفاره داشته است و کفاره هم بر او لازم شده می‌تواند نیّت نماید و الا باید اعاده نماید.

درصورتی‌که روزه گرفتن براي خود مادر ضرر داشته پرداخت کفاره آن نيز بر عهده خودش می‌باشد اما اگر براي بچه ضرر داشته بنا بر احتياط واجب بر عهده شوهر است.

با توجه به اینکه غذای یک نفر را می‌توان با آن تأمین کرد مانعی ندارد.

برنج به‌تنهایی کافی است.

در فرض سؤال به تنهائى بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی‌کند.