جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرچند مرتکب فعل حرام شده، ولي همسر او مطلقه نشده و فرزند او حلال‌زاده است مانند آميزش در دوران عادت ماهيانه؛ بنابراین فرزند او مشروع است و از آن‌ها ارث مى‌برد.

كسى كه از روى ندانستن و جهل به مسئله، تقصير را ترك كند، حكمش حكم ترك عمدى است، (عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.)

اگر از روى عمد تقصير را ترك كند و به سراغ اعمال حج برود، عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.

به نظر ما این‌طور نيست كه بتوان گفت به خاطر وضعيت موجود كسى به عمره و يا حج نرود؛ بلكه آن‌طور كه از ادلّه استفاده مى‏شود به‌هیچ‌وجه نبايد حج و عمره بیت‌الله‏، تعطيل شود و در اين حالت طبق قاعده «الميسور لايترك بالمعسور» برفرض خارج بودن مسعاى جديد از بين دو كوه بازهم سعى صحيح است؛ كما اينكه ما فتوا داده‏ايم سعى براى افراد ناتوان اگر در طبقه اول ممكن نباشد در طبقه دوم صحيح است، درحالی‌که طبقه دوم قطعاً بين دو كوه محسوب نمى‏شود.

عقد با این عمل باطل نمی‌شود، مگر اینکه زن در عسر و حرج شدید باشد و مرد حاضر نباشد باقیمانده مدت را ببخشد در این صورت می‌تواند نزد فرد عالمی برود تا باقیمانده مدت رابعنوان ولایت از طرف شوهر به او ببخشد و بعد از نگهداری عدّه می‌تواند شوهر کند.

روزه‌هايى كه به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترك شده، بايد قضا كند.

هرگاه روزه ماه رمضان را عمداً یا به‌واسطه عذرى نگيرد و تا رمضان آينده عمداً قضاى آن را بجا نياورد درحالی‌که عذرش برطرف شده، بايد بعداً روزه را قضا كند و براى هرروز يك مد طعام كفّاره بدهد، همچنين اگر در قضاى روزه كوتاهى كند تا وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى پيدا كند، بايد بعداً هم قضا به‌جا آورد و هم كفّاره دهد، امّا اگر كوتاهى نكرده و اتفاقاً در تنگى وقت عذرى پیداشده فقط قضا لازم است.

می‌تواند این سه روز را خارج از مسافت شرعی رفته و افطار کند و برگردد.‌

اگر به نیت فرار از کفاره نبوده و بعداً امساک نکرده کفاره ندارد.

اگر تصورش این بوده که به علت اضطرار می تواند غسل نکند قضای روزه کافی است و کفاره لازم نیست.

احتیاط واجب آن است که روزه‌ها را قضا کند.

خجالتی بودن مجوز ترک غسل و انجام تیمم بدل از غسل نمی شود مگر این که انجام غسل واقعاً عسر و حرج شدید داشته باشد که در این صورت نماز را به تأخیر می اندازد و در آخر وقت تیمم می کند و نماز می خواند.