آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می‌شود مخصوصاً روایت مشهور ای که می‌گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هرگونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می‌شود مانند مقاربت یا تقبل که به دلالت التزامیِ مفهوم رجوع را در بردارد و عقد موقت در عده نیز بنابر احتیاط واجب رجوع محسوب می‌شود.
اولویتی وجود ندارد و باید بدهی میت به تمام بدهکاران پرداخت شود و اگر بدهی بیشتر از مقدار اموال اوست به نسبت به طلبکاران تقسیم می شود.
با همه فرزندان محرم است و در بحث ارث چون از طرف مادر حلالزاده است حکم امی را دارد.
در غیر این دو مورد نیز سزاوار است که عدالت را رعایت کند.
حق فسخ برای مرد در صورتی که بعد از ازدواج متوجه شود دختر قبلا هرچند به مدت کوتاه ازدواج موقت داشته ولو دوشیزه باشد (نزدیکی نکرده باشند) باقی است.
هر کس در تقلیدش آزاد است; باید تحقیق کند و مطابق آن تقلید نماید. لذا زن در انجام دستورات دينى خود كاملاً آزاد است و مجبور نيست از شوهر تبعیت كند.
ذمّه او مشغول است، باید خودش در حال حیات انجام دهد و اگر نمی‌تواند نایب بگیرد.
عقد دائم به مصلحت صغیره نیست و عقد مزبور باطل است و اثری ندارد و محرمیت حاصل نشده است و برای ایجاد محرمیت با رعایت مصلحت صغیره ما اجازه عقد موقت می دهیم آن هم مشروط به بخشیدن باقی مانده مدت بعد از عقد، (که ضمنا این شرط مانع از تبدیل عقد به عقد دائم در عقدهای نسبتا طولانی مدت است).
در صورتی که مدت قابل توجهی از تمکین خودداری کند ، ازدواج مجدد اشکال ندارد.
در صورتي که اعتقاد به خداوند يگانه و پيامبر (ص) اسلام داشته باشد ازدواج شما باطل نيست و با زبان نرم و اخلاق مناسب و کمک از دیگران او را از این کارها بازدارید اما اگر واقعا منکر ضروریات اسلام باشد و انکارش به انکار رسالت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم برگردد عقدی که خوانده شده باطل است ولی نسبت به گذشته که نمی دانسته اید اشکالی ندارد و فرزندان حاصل از این ازدواج حلال زاده هستند.
مرد نمى تواند بدون اذن همسر خود با خواهرزاده يا برادرزاده رضاعی زن خود ازدواج كند و نيز احتياط واجب آن است كه اگر با پسرى (العياذ باللّه) لواط كرده با دختر و خواهر و مادر رضاعی آن پسر ازدواج نكند.
