جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در هرسال واجب است همه افراد مكلّف يك ماه مبارك رمضان را روزه بدارند.

شخصى كه بيش از يك ماه در مکه بوده و همين مدّت از عمره مفرده قبلى او گذشته، اگر براى كارى به جدّه رود و در بازگشت بدون احرام وارد مکه شود، كار خلاف شرعى انجام داده و بايد به ميقات برگردد و محرم شود و عمره مفرده بجا آورد؛ زيرا با گذشتن ماه قمرى، كسى كه وارد مکه مى‌شود بايد عمره ديگرى انجام دهد.

كسى كه حج بر او مستقرشده، يعنى سال اوّل با داشتن استطاعت از تمام جهات به حج نرفته، اگر بعداً به‌واسطه بيمارى، يا پيرى، قدرت رفتن را از دست بدهد، يا براى او بسيار مشقّت داشته باشد، واجب است نايب بگيرد، مشروط بر این‌که اميد خوب شدن و قدرت پيدا كردن در آينده را نداشته باشد.

كسى كه توانايى سفر حج ندارد و اميدى به توانایی‌اش در آينده نيز نمى‌باشد، علاوه بر اين، ازنظر مالى نيز مستطيع نيست، اگر شخصى نفقه حج او را بدهد، حج بر او واجب نمى‌شود تا شخصى را نايب كند كه از طرف او به حج برود، همچنين است اگر شخصى او را ميهمان كند.

غسل دادن میّت مسلمان و کفن کردن او واجب است ولى دو گروه از این حکم مستثنا هستند: اوّل: «شهیدان راه خدا» یعنى کسانى که در میدان جهاد در راه اسلام، همراه پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) یا امام معصوم (علیه‌السلام) یا نایب خاص او کشته‌شده‌اند، همچنین کسانى که در حال غیبت امام زمان (ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته می‌شوند، خواه مرد باشند، یا زن، بزرگ باشند و یا کودک، در این‌گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نیست، بلکه باید آن‌ها را باهمان لباس‌هایشان بعد از خواندن نماز دفن کنند. دوّم: کسانى که قتل آن‌ها به‌عنوان قصاص یا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آن‌ها دستور می‌دهد مراسم غسل میّت را خودشان در حال حیات انجام دهند و سه غسل را طبق رساله علمیّه به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمت‌های سه‌گانه کفن را یعنى لنگ و پیراهن را می‌پوشند و مانند میّت حنوط می‌کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آن‌ها می‌پوشانند و نماز بر آن‌ها خوانده و به همان حال دفنشان می‌کنند و لازم نیست خون را از بدن و کفن آن‌ها بشویند، حتّى اگر براثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نیست.

هرگاه میت را عمداً يا از روى فراموشى يا به جهت عذرى بدون نماز دفن كنند، يا بعد از دفن معلوم شود نمازى كه بر او خوانده‌شده باطل بوده است، واجب است باهمان ترتيب به قبرش نماز بخوانند.

اگر روزه‌دار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آن‌ها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).

باید به نحوی زن دوم را راضی کند.‌

زكات فطره را نمى‏توان قبل از ماه رمضان داد و اگر بدهد بايد روز عيد فطر اعاده كند، همچنين احتياط واجب آن است كه در ماه مبارك رمضان هم ندهد، ولى اگر پيش از ماه رمضان يا در ماه رمضان چيزى را به فقير قرض دهد و بعدازآنکه فطره بر او واجب شد طلب خود را به‌جای فطره حساب كند مانعى ندارد.

هرگاه امانت‌دار نشانه‏هاى مرگ را در خود ببيند چنانچه ممكن است بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند و اگر ممكن نيست احتياط آن است به حاكم شرع دهد و اگر دسترسى ندارد بايد وصیت‏ كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب‌مال و جنس و خصوصيّات و محل آن را بگويد.

ملاك انجام عبادات و تكاليف شرعى ازنظر قرآن و روايات رسيدن به «بلوغ شرعى» است.

ملاك انجام عبادات و تكاليف شرعى ازنظر قرآن و روايات رسيدن به «بلوغ شرعى» است.