مسافرت فرزند در صورت نهی والدین
اگر فرزندی علیرغم نهی والدین از سفر به مسافرت برود، نمازش در آن سفر چه حکمی دارد؟
چنانچه فرزند با نهى پدر و مادر سفر نمايد بهطوریکه مايه اذيّت آنها شود، بايد نماز را بنا بر احتیاط واجب تمام بخواند.
چنانچه فرزند با نهى پدر و مادر سفر نمايد بهطوریکه مايه اذيّت آنها شود، بايد نماز را بنا بر احتیاط واجب تمام بخواند.
درصورتیکه برچسب نیکوتین مشکل را برطرف میکند میتواند از آن استفاده کند.
اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزهاش باطل است، ولى قبل از آنكه به حدّ ترخص برسد نمیتواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند كفّاره بر او واجب است (منظور از حدّ ترخص جايى است كه صداى اذان شهر را نشنود، يا بهجايى برسد كه ازنظر مردم شهر پنهان گردد).
هرگاه روزهدار بعدازظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام كند.
درصورتیکه به وطن برگردد یا به حد ترخص برسد و نیت روزه کند صحیح است.
اگر شخصى از سالهای قبل مستطيع بوده و فعلاً به خاطر كسالتى كه دارد، مسافرت با هواپيما، برايش ميسّر نيست و غير از هواپيما وسيله ديگرى برايش فراهم نمىشود، درصورتیکه اميد بهبودى نداشته باشد بايد نايب بگيرد.
در فرض سؤال چنانچه يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد روزهاش صحيح است و بايد تا آنجا هست نمازها را تمام بخواند و روزه ماه رمضان را بگيرد امّا اگر نماز چهار ركعتى نخوانده فقط روزه همان روزش صحيح است و نمازها را نيز بايد شكسته بخواند.
كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى غير از شغل خود (مثلاً براى حج يا زيارت يا مقصد ديگرى) مسافرت كند، بايد مانند ساير مسافران نماز را شكسته بخواند، ولى اگر رانندهاى اتومبيل خود را برای زيارت كرايه دهد و در ضمن خودش هم زيارت كند بايد نماز را تمام بخواند.
خارج شدن از محل اقامت به بیش از حد ترخص، قصد اقامه ی ده روز را به هم می زند و باید در سفر اول نماز کامل خوانده شود، ولی در آن سفر تفریحی نمازش شکسته است.
رانندهها، خلبانها، کشتیبانها و ساربانها و مانند آنها كه سفر شغل آنها است بايد نماز را تمام بخوانند. ضمناً این نکته قابلذکر است: هرچند علیالظاهر افراد مختلفاند: گروه اوّل: شغله السّفر مانند راننده، گروه دوم: شغله فی السّفر مانند پیلهور که در روایات به آن اشارهشده است «التاجر الذی یدور فی تجارته» و به تعبیر امروزی تاجری که برای تجارت نیاز به سفر دارد و گروه سوم: غیرازاین افراد که مسافرتشان برای امور دیگری است؛ ولیکن به فتوای ما هیچکدام از آنها باهم فرقی ندارند و معیار کثیرالسّفر است یعنی بهقدری سفر کنند که برای آنها مسافرت از حالت فوقالعاده خارج شود و تبدیل به حالت عادی گردد.
كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى در شهر يا روستایى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرتهای پیدرپی میکند بايد نماز را شكسته بخواند، مگر اینکه کثرت سفر را داشته باشد.
ملاک خانههای آخر هر دو شهر است اگر فاصله بین آنها بهاندازه مسافت شرعی باشد نماز شکسته است ولی معروف است فاصله مزبور فعلاً 21/5 کیلومتر نیست.