جايز نيست محرم سرخود را در آب فروبرد؛ خواه بقيّه بدن زیرآب باشد يا نه؛ امّا ريختن آب بر سر خواه براى غسل باشد يا غير آن مانعى ندارد، همچنين زير دوش رفتن؛ ولى سرخود را در و آن حمّام زیرآب نكند.
خوردن روغن اگر بوى خوش ـ همانند بوى زعفران ـ نداشته باشد، مانعى ندارد و الا احتياط در ترك آن است.
ذبح حيوانات اهلى، مانند مرغ خانگى و گاو و گوسفند و شتر، در حال احرام اشكالى ندارد.
احتياط واجب آن است كه حشرات را از مكانى كه محفوظ است به‌جايى كه در معرض سقوط است منتقل نكند؛ بلكه احتياط آن است كه مطلقاً از محلی به محل ديگر منتقل ننمايد؛ مگر این‌که مكان دوم محفوظ‌تر باشد.
جايز نيست مُحرِم در مجلس عقد ازدواج به‌عنوان شاهد حضور پيدا كند. همچنين (بنا بر احتياط واجب) جايز نيست شهادت بر انجام عقد ازدواج دهد؛ هرچند قبل از احرام شاهد عقد بوده باشد و براى خود يا ديگرى خواستگارى كند.
جايز نيست مُحرم براى ديگرى صيغه عقد بخواند، هرچند او مُحرِم نباشد و در اين صورت نيز عقد او باطل است؛ امّا حرام ابدى نمى‌شود و كفّاره واجب نيست.
احتياط واجب آن است كه چيزى بر سر نگذارد؛ مثلاً بارى را كه مى‌خواهد حمل كند بر روى سر قرار ندهد.
احتياط واجب آن است كه سر را به چيزهايى مثل گِل، حنا، دارو و مانند آن نيز نپوشاند؛ بنابراین اگر دارو مانند حنا باشد که سر را بپوشاند اشکال دارد اما داروی معمولی مانند کرم اشکالی ندارد.
براى شخص مُحرِم جايز نيست كه بدن همسرش را به‌قصد لذّت لمس كند، ولى اين كار بدون قصد لذّت مانعى ندارد.
اگر عينك زينتى باشد استفاده از آن براى محرم، خواه مرد باشد يا زن، بنا بر احتیاط واجب جايز نيست.
مشهور آن است كه استعمال خلوق كعبه (چيزى كه كعبه را با آن خوشبو مى‌كنند) حرام نيست؛ ولى چون معلوم نيست خلوق كعبه چيست، احتياط آن است كه از بوى خوشى كه فعلاً به كعبه مى‌مالند نيز اجتناب شود.
احتياط آن است كه محرم از «دارچين»، «زنجبيل»، «هِل» و هر آنچه بوى خوش دارد، اجتناب كند.
