به مقدارى كه خودش مى‌تواند انجام دهد و نايب هم بگيرد.
اگر در لباسهای زیرین باشد و در طول مدت احرام حتی برای شوهرش آشکار نکند مانعی ندارد.
هرگاه يقين داشته باشد غسل بر او واجب شده، يا وضويش باطل گرديده، سپس شك كند كه وضو گرفته يا غسل كرده، بايد وظيفه غسل يا وضو را انجام دهد.
اگر با طهارت بوده و شك كند كه حدثى از او سرزده، بنا را بر طهارت مى‌گذارد و لازم نيست دوباره آن را انجام دهد.
هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وضوى او باطل شود، تجديد وضو مى‌كند و بازمی‌گردد. اگر حداقل نصف طواف (سه شوط و نیم) را تمام كرده بود، بقيّه را بجا مى‌آورد و اگر كمتر از نصف بوده از اوّل شروع مى‌كند و اگر زن در حال طواف عادت ماهانه شود، فوراً از مسجدالحرام خارج مى‌شود و حكم او نيز بعد از پاك شدن همين است.
هرگاه محرم در جایی قرار گيرد كه بوى خوش در انجام باشد، بايد چيزى در برابر بينى خود بگيرد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر اینکه موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلی بگذرد كه بوى بد در آنجاست، نبايد بينى خود را بگيرد، امّا مى‌تواند به‌سرعت ازآنجا بگذرد.
هرگاه حاجی يكى از دو وقوف را درك كند سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.
اگر زن اختيارى نداشته و راضى نبوده، چيزى بر او نيست و بر مرد هم كفّاره‌اى واجب نشده است.
اين كار جايز نيست و اگر عمداً باشد كفّاره دارد و كفّاره آن يك گوسفند براى تمام مدّت احرام است؛ ولى اگر در شب غير بارانى باشد اشكال ندارد.
