تعارض ادعای زن و مرد در وقوع عقد موقت
اگر زن و مردی ارتباط داشته باشند و در محکمه مرد ادعا کند زن در عقد موقت او بوده و زن تکذیب کند حرف کدامیک مورد قبول است؟
اگر مرد بینه و دلیل بر اثبات مدعای خود نداشته باشد ادعای زن مقدم است.
اگر مرد بینه و دلیل بر اثبات مدعای خود نداشته باشد ادعای زن مقدم است.
احتیاط مستحب است و در موردی که مهر تعیین نشده است مستحب است طلاق دهد هر چند بدون آن نیز عقدشان باطل است.
ماه عرفی محل که معمولا شمسی است، ملاک است و انتهای آن همان ساعتی است که در روز اول عقد را در آن ساعت خوانده اند و در صورت اختلاف بین وکیل و موکل معیار نیت موکل است و در فرض سوال مدت آن عقد را بخشیده و احتیاطا عقد دیگری بخوانند.
اگر قصد ادامه عقد را دارید آن را مجددا حضوری بخوانید در غیر این صورت چنانچه در عسر و حرج باشید و مرد حاضر به ببخشش بقیه مدت نباشد وکالت دارید بقیه مدت را به خودتان ببخشید.
اگر شرط عادلانه ای باشد مانع ندارد اما اینکه شرط کند تا آخر عمر هر درآمدی کسب کنی باید به من بدهی صحیح نیست.
1-در فرض سوال عمل به تعهدی که جهت ازدواج با ایشان کرده اید واجب نیست. 2-در صورتی که رفت و آمد زیادی داشته باشید قطعا موثر است.
محرم نیست و عده بائن است.
اگر عقیده نداشته باشد اما به نتیجه چنین عقدی راضی باشد مانعی ندارد.
بذل باقیمانده مدت نوعی هبه است ولی با توجه به این که تعلیق در انشاء هبه بوده نه شرط در ضمن هبه، هبه باطل است و عقد موقت باطل نشده است.
ادعای زوجه نسبت به بذل مدت کافی نیست. و در صورتی که سند معتبری در دست است زوج باید قبول کند ولی می تواند باقیمانده مدت را بذل کرده و خود را خلاص نماید.