جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتی که نمی دانسته وطی به شبهه است و برای فسخ صیغه، مرد باید باقیمانده مدت را ببخشد.‌

در حکم بخشیدن باقیمانده مدّت است و می تواند بعد از عدّه که دیدن دو عادت ماهیانه کامل است ازدواج کند.

صیغه 99 ساله حکم عقد دائم را دارد، بنابر این گرفتن حقوق جایز نیست و شما هم نمی توانید در آن تصرف کنید مگر آنکه مجبور باشید و در صورت تصرف باید معادل آن را هر زمان توانستید به فقرا صدقه دهید.‌

فرزندانى كه از آن متولد می‌شوند تمام حقوق فرزندى رادارند و از پدر و مادر و بستگان خود ارث می‌برند هرچند آن زن و شوهر از هم ارث نمی‌برند.

درصورتی‌که ابتدا بگوید تمام مدّت باقیمانده را بخشیدم همان کافی است و گفتار دوّم تأثیری ندارد.

اگر صغیر باشد لازم نیست مطلع باشد ولی اگر بالغ است باید مطلع باشد.

در فرض سؤال عقد صحیح است و مهرالمثل تعلق می‌گیرد.

محرم نیست و عده بائن است.‌

دعوت به‌سوی این رابطه ظاهراً مشروع، مفاسد زیادى در بردارد و تجربه نشان داده که غریزه سرکش جنسى هرگز آن‌ها را در یک مرحله محدود نمی‌کند; بلکه غالباً به مراحل دیگر می‌کشاند که سبب مشکلات عظیم براى جامعه می‌گردد. به‌علاوه چون این‌گونه ارتباط‌ها مسئولیت و تقید خاصی همراه ندارد، در یک نفر محدود نمی‌شود و ممکن است یک فرد با چند نفر نیز رابطه برقرار کند که مفاسد آن بر کسى مخفى نیست؛ بنابراین، از چنین روشى در شرایط فعلى جامعه ما باید صرف‌نظر کرد و به طرق دیگر، ازجمله تشویق به ازدواج‌های ساده، ازدواج‌هایی در حدّ عقد بدون عروسى و همچنین مبارزه با عوامل تحریک‌کننده اقدام شود که اگر این عوامل کم شود مسئله بسیار محدودتر خواهد شد. تشویق به سرگرمی‌های سالم مانند ورزش و غیر آن نیز سهمى در کنترل این امر دارد، منتها باید جوانان را تشویق کرد در ورزش از لباس‌های مناسب استفاده کنند تا نتیجه معکوس ندهد.

مانعی ندارد ولو مبلغ بیشتر از مهریه باشد ولی بهتر است انصاف را رعایت کند.

پايان دادن به عقد موقت به يکي از دو صورت ممکن است: مرد باقيمانده مدت را ببخشد يا مدت به‌خودی‌خود تمام شود که در اين صورت رابطه زوجيت از بين می‌رود و مرد باید تمام مهریه زن را به او بدهد، خواه دخول شده باشد یا نه.

درهرصورت استیذان از ولىّ است، در ضمن تجربه نشان داده است که این رابطه‌ها مخصوصاً در جوان‌ها معمولاً در یک حد محدود و معیّنى ثابت نمی‌ماند و تدریجاً توسعه می‌یابد و مایه مشکلات فراوانى می‌شود.