احتیاط مستحب است و در موردی که مهر تعیین نشده است مستحب است طلاق دهد هر چند بدون آن نیز عقدشان باطل است.
بذل باقیمانده مدت نوعی هبه است ولی با توجه به این که تعلیق در انشاء هبه بوده نه شرط در ضمن هبه، هبه باطل است و عقد موقت باطل نشده است.
در صورتی که از روی اختیار و نه از روی عصبانیت این جمله را گفته باشد بخشش محسوب می شود.
این شرط صحیح نیست ولی اگر به خاطر ادامه ازدواج با ایشان در عسر و حرج شدید هستید و ایشان باقی مانده مدت را نمی بخشد می توانید پیش حاکم شرع بروید و اگر عسر و حرج شما نزد ایشان ثابت شود و شوهر حاضر به بخشیدن بقیه مدت نباشد ، در این صورت حاکم شرع می تواند باقیمانده مدت را ببخشد
اگر مرد بینه و دلیل بر اثبات مدعای خود نداشته باشد ادعای زن مقدم است.
1-در فرض سوال عمل به تعهدی که جهت ازدواج با ایشان کرده اید واجب نیست. 2-در صورتی که رفت و آمد زیادی داشته باشید قطعا موثر است.
اگر مفهوم خداحافظی بخشش مدت بوده بعد از عده می توانید ازدواج کنید و اگر بخشش او ثابت نباشد و به هیچ وجه خبری از او ندارید و در عسر و حرج هستید ما باقیمانده مدت را به شما می بخشیم و بعد از اتمام عده می توانید ازدواج کنید.
در فرض سؤال باید وکالت بگیرد.
