جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اصل عقد باطل است.‌

در صورتی که از روی اختیار و نه از روی عصبانیت این جمله را گفته باشد بخشش محسوب می شود.‌

فضولی و صحیح است.‌

در صورتی که نمی دانسته وطی به شبهه است و برای فسخ صیغه، مرد باید باقیمانده مدت را ببخشد.‌

صحیح نیست.‌

ادعای زوجه نسبت به بذل مدت کافی نیست. و در صورتی که سند معتبری در دست است زوج باید قبول کند ولی می تواند باقیمانده مدت را بذل کرده و خود را خلاص نماید.‌

بذل باقیمانده مدت نوعی هبه است ولی با توجه به این که تعلیق در انشاء هبه بوده نه شرط در ضمن هبه، هبه باطل است و عقد موقت باطل نشده است.‌

صیغه 99 ساله حکم عقد دائم را دارد، بنابر این گرفتن حقوق جایز نیست و شما هم نمی توانید در آن تصرف کنید مگر آنکه مجبور باشید و در صورت تصرف باید معادل آن را هر زمان توانستید به فقرا صدقه دهید.‌

احتیاط مستحب است و در موردی که مهر تعیین نشده است مستحب است طلاق دهد هر چند بدون آن نیز عقدشان باطل است.‌

اگر قصد ادامه عقد را دارید آن را مجددا حضوری بخوانید در غیر این صورت چنانچه در عسر و حرج باشید و مرد حاضر به ببخشش بقیه مدت نباشد وکالت دارید بقیه مدت را به خودتان ببخشید.‌

اگر مرد بینه و دلیل بر اثبات مدعای خود نداشته باشد ادعای زن مقدم است.‌

اگر شرط عادلانه ای باشد مانع ندارد اما اینکه شرط کند تا آخر عمر هر درآمدی کسب کنی باید به من بدهی صحیح نیست.‌