جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بله مهریه دارد.‌

مَحرم کسى است که ازدواج با او حرام است و نگاه به او اشکالى ندارد.

باید مجددا اجازه بگیرید.‌

حرمت ازدواج دليل بر محرمیت است، مگر در مواردى كه اين حرمت موقّتى است؛ مانند خواهرزن.

ازدواج او با زن مسلمان باطل است و اگر زن این حکم را بداند، فرزند آن‌ها نامشروع است ولی اگر نمی‌دانسته فرزند مشروع است.

محرم نیستند و درهرحال می‌توانند باهم ازدواج کنند.

عقد موقت با آن مرد باطل بوده و اگر عقد را خودشان خوانده اند، حرام ابد شده اند و باید فورا جدا شود البته اگر همسرتان از حرمت و باطل بودن این کار اطلاع نداشته و تصورش صحیح و مشروع بودن آن بوده لازم است صبر کنید تا از آخرین نزدیکی با آن مرد سه عادت ماهیانه بگذرد و با شروع عادت سوم می توانید مجددا با عقد جدیدی با هم ازدواج کنید.

درصورتی‌که آمیزش واقع‌شده باید مهر مناسب او را بپردازد ولی چون نمی‌دانستند کار خلافی صورت نگرفته است.

در فرض سوال قبل از طلاق نمی تواند با او ازدواج کند. ‌

اگر آن زن از شوهر دیگرش دختری داشته باشد و شما با آن دختر صیغه محرمیتی هرچند کوتاه بخوانید به‌محض خواندن عقد به او محرم می‌شوید اما به آن دختر پس از بخشیدن مدت نامحرم می‌مانید.

الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت می‌کند.ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هرچند براثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلاً تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع‌شده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت باهمسرخود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.ج) درصورتی‌که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست؛ و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق می‌شود.ه) هیچ‌کدام وطى به شبهه نیست، هرچند تکلیف از چنین اشخاصى برداشته‌شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال می‌کرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب می‌شود.

اسماعیلی های فعلی بسیاری از مسائل اسلام را قبول ندارند.‌