جایز نیست.
علامت ها را نباید در مسجد گذاشت بلکه باید در انبار و مانند آن نگهداری کرد.
لعن در این موارد جایز نیست و باید با زبان خوش به ایشان تذکر دهید.
چون ما وقف را مشروط به صيغه نمى دانيم و با صِرف عمل نيز وقف صورت مى گيرد اين هم وقف محسوب مى شود و خارج كردن آن از محل وقف جايز نمى باشد،البتّه بايد توجه داشت اگر وقف بودن ثابت نباشد، حداقل هديه به محل وقف است كه باز هم خروج مال هديه از آن محل جايز نيست؛ مگر اينكه متعارف بين مردم در آن منطقه اين باشد كه اموال مربوط به حسينيه يا امثال آن، هم براى خود آن محل استفاده مى شود و هم براى مراسم هاى آن منطقه اگر چه خارج از مسجد يا حسينيه باشد؛ پس اگرچه وقف باشد ولى مى توان آن را موقتاً از محل وقف خارج كرد و در منطقه براى مراسم هايى كه محتواى آن هم سو با برنامه هاى مسجد و يا حسينيه باشد استفاده كرد. اينها در صورتى است كه واقف يا واهب شرط خاصّى نگذارد و الّا بايد به شرط عمل كرد.
دو موضوع «مسجد بودن» و «جامع بودن مسجد» از راه هاى زير ثابت مى شود:1ـ علم و يقين. 2ـ شياعِ موجبِ يقين. 3ـ بيّنه شرعى. 4ـ خبر عادل واحد.
اين مورد به خاطر جريان سيره مسلمين از ايقاعات استثناء مى شود چرا كه بسيارى از مسلمين مسجدى را آماده مى كنند و به نيّت وقف در اختيار نمازگزاران قرار مى دهد و هيچ وقت صيغه اى براى آنان خوانده نمى شود.
کسانی که در عرف مردم همسایه به شمار می‌آیند.
ورود در مسجد برای دستگیری مناسب نیست مگر آنکه ضرورتی وجود داشته باشد.
چنانچه باغچه متعلّق به مسجد است و توسعه مسجد براى نمازگزاران لازم است، قطع درخت مزبور اشکال ندارد.
تخریب و فروش مسجد جایز نیست و بايد اطراف آن را ديوار بکشند تا در صورت نياز، رهگذران از آن استفاده کنند، حکم مسجد را دارد و چنانچه خودش هم خراب شود باز نمی‌توانند زمين آن را بفروشند يا داخل ملك و جاده نمایند.
جایز نیست، باید محل دیگرى براى او در نظر گرفته شود و آن محل در حکم وقف است.
