یکی از شرایط وضو این است که استفاده ی آب برای شخص مانعی نداشته باشد، بنابراین اگر ترس ضرر دارد، يا می ترسد اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، بايد تيمّم كند.
به‌قصد خارج‌کردن مانعی ندارد و اگر می‌تواند باید خارج کند و در ظرف دیگر بریزد و اخراج با پارچه نیز در صورت امکان همین حکم را دارد و اگر مسئله را می‌دانسته و تیمم کرده است تیمم باطل است و اگر هم نمیدانسته، تیمم اشکال داشته است.
هرگاه دست شخصی بيش از حدّ معمول بزرگ يا كوچك باشد اعتبارى به آن نيست، بلكه بايد ببيند افراد معمولى چه اندازه از صورت خود را مى شويند، او هم همان مقدار را بشويد، همچنين كسى كه رستنگاه موى او بسيار بالا يا بسيار پايين است مطابق افراد معمولى صورت خود را مى شويد.
كسى كه شخصاً قادر به وضوگرفتن نيست بايد كسى را كمك بگيرد كه او را وضو دهد و چنانچه مزد هم بخواهد در صورت توانايى بايد بدهد، ولى بايد خود او نيّت وضو كند و با دست خود مسح نمايد و اگر نمى تواند بايد ديگرى دست او را بگيرد و به محل مسح بكشد و اگر اين هم ممکن نیست، بايد از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح نمايد، ولى در اين صورت احتياط واجب اين است كه تيمّم هم بكند.ضمناً انسان هر يك از كارهاى وضو را كه مى تواند به تنهایی انجام دهد، نبايد كمك بگيرد.
در فرض سؤال وضو صحیح بوده و عملاً جبیره حاصل شده است.
مسواک محسوب نمی شود مگر اینکه با دست به دندانها کشیده شود.
با آب وضو مى توان وضو گرفت یا غسل کرد، ولى با آب غسل (البتّه منظور در این جا آب قلیل است،) وضو اشکال دارد، ولى بدون شک انتخاب آبى که مورد استعمال واقع نشده، در هر حال بهتر است.
لازم نیست مگر اینکه مرطوب بودن سبب انتقال نجاست شود.
با توجه به این که اسماء مقدسی در آنهاست باید ازاله کرد.
هر گاه استبراء را بعد از وضو انجام دهد و رطوبت های مشکوک به بول خارج شود، نجس است و وضو باطل می شود و اگر استبراء انجام ندهد و رطوبت مشکوک خارج نشود وضو صحیح است.
ظاهر روایات این است که کراهت تا زمانى است که حرارت آب وجود دارد.
