هرگاه يكى از اعضاى وضو قبلاً نجس بوده و بعد از وضو شك كند كه آن را پيش از وضو آب‌کشیده يا نه؛ وضوى او صحيح است، ولى بايد براى نماز آن را آب بكشد و اگر چيزى با آن ملاقات كرده تطهير كند.
از آنجایی‌که امکان وضو گرفتن مثلاً با آوردن ظرف در داخل اتاق محل قرنطینه شما هست. تیمم کافی نیست.
اگر به صورت کامل از بالابه پایین شسته نمازهای سابق صحیح است.
بنابر احتیاط واجب بلوغ شرط است.
هرگاه در صورت يا دستها بريدگى است كه خون آن بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فروبرد، يا زير شير آب بگيرد و قدرى فشار دهد كه خون‌بند بيايد و وضوى ارتماسى بگيرد، امّا اگر آب ضرر دارد بايد به دستور وضوى جبيره، عمل كند.
اگر غير از اعضاى وضو جايى از بدن نجس باشد مانعى براى وضو ندارد، ولى در مخرج بول و غائط احتياط مستحب آن است كه اوّل آن را تطهير كرده، بعد وضو بگيرد.
حکم اسماء مقدسه را دارند.
اعضاى وضو موقع شستن يا مسح كردن باید پاك باشد، امّا اگر بعد از تمام‌شدن وضوى يك عضو، همان عضو نجس شود وضو صحيح است.
نسبت به آب قلیل اگر چند بار آب می‌ریزد؛ چون آب جاری می‌شود آب اولی که عبور می‌کند محل را می‌شوید و وضو در واقع با بدن پاک انجام می‌شود و صحیح است هر چند ترشح اول نجس است (البته در ترشحات غساله چون نمی‌داند یا شک دارد به کجاها رسیده است جستجو نکند) و با آب جاری و لوله‌کشی (در حالتی که دست یا صورت را زیر شیر می‌گیرد) کلاً وضو صحیح و ترشح پاک است.
وضو ی ترتیبی به این صورت است که : بعد از نیت، صورت را از بالاى پيشانى(جايى كه موى سر مىرويد) تا آخر چانه بشویند. سپس دست راست را از آرنج تا سر انگشتها و بعد از آن دست چپ را به همين ترتيب شسته و بعد از آن جلو سر را با رطوبتی كه در دست باقى مانده(آب وضو) مسح نموده سپس پای راست و در آخر پای چپ را از سر یکی از انگشتها (غیر از انگشت کوچک) تا برآمدگى پشت پا با همان رطوبتى كه در دست مانده مسح می كند.
وضو عملی تعبدی است که از شستن صورت و دستها و مسح جلو سر و روى پاها تشکیل شده و به دو روش ترتیبی و ارتماسی انجام می شود.
