مستحب است آب نوشيدنى کاملاً تميز بوده باشد، خوردن آب‌های آلوده كه موجب بيمارى می‌گردد حرام است، آب‌های شست‌وشو نيز شايسته است تميز باشد از آب‌های متعفّن و آلوده تا آنجا كه ممكن است، بايد پرهيز شود.
مخرج غائط را می‌توان با آب شست، يا با سه قطعه كاغذ يا سنگ يا پارچه يا مانند آن تميز كرد، مگر درصورتی‌که از حدّ معمول تجاوز كرده و اطراف مخرج را آلوده نموده باشد، يا نجاست ديگرى مانند خون با آن بيرون آيد، يا از خارج نجاستى به آن برسد، كه در اين حال فقط با آب پاك می‌شود.
جايز نيست محرم سرخود را در آب فروبرد؛ خواه بقيّه بدن زیرآب باشد يا نه؛ امّا ريختن آب بر سر خواه براى غسل باشد يا غير آن مانعى ندارد، همچنين زير دوش رفتن؛ ولى سرخود را در و آن حمّام زیرآب نكند.
براى شستن لباس و فرش و مانند آن مثل موی سروصورت با آب قليل بايد آن را مقدارى فشار دهند تا آب از آن خارج شود ولی چنانچه آب، خودبه‌خود بيرون آيد فشار لازم نيست.
نزدیکی کردن درصورتی‌که دسترسی به آب وجود نداشته باشد مانعی ندارد.
آرى نجس است، مگر اینکه متّصل به آب‌لوله‌کشی باشد.
هرگاه در مکانی قرار دارد که اگر به جستجوی آب برود خطری او را تهدید می کند جستجو لازم نیست، ولى اگر بتواند مقدارى جستجو کند همان مقدار لازم است.
هرگاه وقت نماز تنگ است و اگر جستجوى آب کند وقت مى گذرد جستجو لازم نیست، ولى اگر بتواند مقدارى جستجو کند همان مقدار لازم است.
ابتدا به نمک برای هر غذایی است و ارتباط خاصی با افطار ندارد.
با خوردن حتی یک قطره آب، روزه باطل می‌شود و اینکه برخی می‌گویند اگر روزه‌دار تشنه شد می‌تواند آب بخورد و روزه او هم باطل نمی‌شود هم ازنظر سند و هم ازنظر دلالت اشکال دارد و اگر کسی چنین فتوایی دهد خلاف فتوای فقهای اسلام است.
جایز نیست و باید با رضایت مسئولین اداره مربوطه باشد.
