جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مضاف نیست و حباب‌های هواست که آن را به این صورت درآورده است.‌

اگر فراموش كند كه روزه است و به نيّت غسل سر را زیرآب كند روزه و غسل او، هر دو صحيح است.

هرگاه زمينى را با آب قليل آب بكشند اگر از شن يا ريگ باشد و غساله يعنى آب باقيمانده در آن فرورود پاك است، امّا ریگ‌های زير آن زمين نجس می‌شود. همچنين اگر سراشيبى ‏داشته باشد آب از آن بگذرد پاك می‌گردد، امّا اگر غساله روى زمين بماند نجس است، مگر با وسيله‏اى آن را جمع كنند.

چنانچه عرف محل، به تصديق اهل اطّلاع و آگاهان آن منطقه، اين بوده كه آبادى هاى پايين فقط از اضافه آب، آن هم در سالهاى پرآبى، استفاده كنند بايد در سالهايى كه آب كم است، آب در اختيار آباديهاى بالا قرار گيرد؛ ولى آباديهاى بالا بايد صرفه جويى هاى لازم را انجام بدهند تا اگر آب اضافى باشد به آباديهاى پايين برسد وكسانى كه قبلًا چشمه را متصرّف شده و از آن براى كشاورزى خود استفاده كرده اند مقدّمند، و اگر معلوم نباشد چه كسانى روز اوّل چشمه را متصرّف شده اند عرف محل در اين موارد معيار عمل است.

آب مطلق اقسامى‏ دارد كه هركدام حكمى دارد و آن پنج قسم است:اوّل آب كر، دوم آب قليل، سوم آب جارى و آب‌های لوله‏كشى، چهارم آب باران، پنجم آب چاه.

هرگاه باران بر حوضى كه آب آن نجس است ببارد و با آن مخلوط گردد پاك می‌شود.‌

چنانچه متّصل به منبع است حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که آب منبع به‌تنهایی يا به‌اضافه لوله‏ها كمتر از كر نباشد.‌

مانعى ندارد سدر و كافور به‌اندازه‌ای باشد كه آب را مضاف كند و البته در این صورت بهتر اين است میّت را اوّل با آن بشويند و بعد آب روى بدن او بريزند تا به‌صورت مطلق درآید.

هرگاه باران روى عين نجسى ببارد و به جاى ديگر ترشح كند، احتياط واجب اجتناب از آن است؛ و اگر روى زمين يا پشت‌بام عين نجس باشد و باران روى آن ببارد احتياط واجب اجتناب است، امّا آن مقدار كه روى نجس نباريده پاك است و اگر باهم مخلوط شود و از ناودان جارى گردد آن‌هم پاك است.‌

هرگاه آب مضاف نجس، با كر يا آب جارى، چنان مخلوط شود كه ديگر به آن مضاف نگويند، پاك می‌شود.‌

آب آبگرمکن در فرضی که بیان کردید در حکم آب جاری است.‌