در فرض سؤال لازم است روزه بگیرد و ملاک در این‌گونه موارد این است که اگر همچنان عنوان کثیر السفر را داشته باشند نماز کامل و روزه صحیح است.
تنها درصورتی‌که به‌صورت علنی و آشکار نباشد و مربوط به معذورین باشد مانعی ندارد.
كسى كه به‌واسطه بيمارى يا حيض و نفاس روزه ماه رمضان را نگيرد و پيش از پايان ماه رمضان از دنيا برود لازم نيست روزه‌هايى را كه نگرفته براى او قضا نمايند.
هرگاه قضاى روزه ماه رمضان را چند سال به تأخير اندازد بايد قضا را به‌جا آورد و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد و باگذشت سال‌ها كفّاره متعدّد نمی‌شود.
اگر پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند و احتیاطاً قضا هم نمايد. ولى اگر بعدازظهر خوب شود، روزه آن روز واجب نيست، فقط بايد قضاى آن را بجا آورد.
كسانى كه در ماه مبارك رمضان توفيق انجام عمره مفرده پيدا مى‌كنند، هرگاه جهت نماز اوّل وقت به مسجدالحرام يا مسجدالنبی بروند و قبل از زوال حمره به آنها اصرار كنند كه افطار نمايند، مجاز هستند افطار كنند و روزه آنها صحيح است و نيازى به قضا ندارد.
درصورتی‌که امیدوار است که می‌تواند انجام دهد، بعداً انجام دهد و اگر امیدی ندارد به مسئله ۱۴۰۲ عمل کند.
احتیاط آن است که روزه را بگیرد و بعداً قضا کند.
حکم این مسئله شامل روزه کفاره نمی‌شود.
زكات فطره را نمىتوان قبل از ماه رمضان داد و اگر بدهد بايد روز عيد فطر اعاده كند، همچنين احتياط واجب آن است كه در ماه مبارك رمضان هم ندهد، ولى اگر پيش از ماه رمضان يا در ماه رمضان چيزى را به فقير قرض دهد و بعدازآنکه فطره بر او واجب شد طلب خود را به‌جای فطره حساب كند مانعى ندارد.
