چگونگی نیت کردن روزهی ماه رمضان
آیا میتوان در شب اول ماه رمضان، برای تمام ماه نیت روزه کرد؟
كافى است كه در هر شب از ماه مبارك رمضان براى روزه فردا نيّت كند، ولى بهتر است كه در شب اوّل ماه، علاوهی به راین، نيّت روزه همه ماه را نيز بنمايد.
كافى است كه در هر شب از ماه مبارك رمضان براى روزه فردا نيّت كند، ولى بهتر است كه در شب اوّل ماه، علاوهی به راین، نيّت روزه همه ماه را نيز بنمايد.
كفّاره روزه یکی از سه چيز است: آزاد كردن يك بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير كردن (و اگر به هرکدام يك «مُد» كه تقریباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آنها بدهد كافى است)؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و بهجاى گندم میتواند مقدار نانى بدهد كه گندم آن بهاندازه يك «مُد» است.
در صورتى كه در مجموع هفتهاى سه روز و ماهى 12 روز و سالى سه چهار ماه سفر كند كثيرالسفر محسوب مىشود.
در فرض سؤال درصورتیکه یقین دارد تا رمضان آینده توان قضا کردن روزه را ندارد میتواند کفاره هرروز از ماه رمضان را بعد از همان روز پرداخت نماید.
اگر کسى روزه ماه رمضان را در وقت آن نگیرد، یا آن را باطل کند، باید بعد از ماه رمضان قضاى آن را بجا آورد، هرچند لازم نیست قضاى روزه را فوراً بجا آورد، ولى بنا بر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد و اگر تا ماه رمضان سال بعد بهجا آورده نشود باید کفارهی تأخیر نیز بدهد.
اگر عذر از غسل کردن داشته و وظیفه او تیمم بدل از غسل بوده روزه صحیح است اما اگر قصد داشته در تنگی وقت تیمم کند اشکال دارد و بنا بر احتیاط واجب قضا و کفاره دارد.
درصورتیکه عمداً با حال جنابت وارد روزه نشده روزه او صحیح است.
هرگاه بهواسطه بيمارى، روزه ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود، قضاى روزههايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد، ولى اگر بهواسطه عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند احتياط واجب آن است كه روزههايى را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پیشآمده است.
اگر در ماه رمضان نيّت را فراموش كند چنانچه تا قبل از اذان ظهر يادش بيايد و فوراً نيّت كند و كارى كه روزه را باطل میکند انجام نداده باشد روزهاش صحيح است، امّا اگر بعدازظهر نيّت كند صحيح نيست.
نيّت وقت معيّنى ندارد، بلكه هر موقع تا قبل از اذان صبح نيّت كند كافى است و همینکه براى خوردن سحرى برمیخیزد، اگر از او سؤال شود منظورت چيست؟ بگويد: «قصد روزهدارم» كافى است.
درصورتیکه شوهر شما بهصورت جدی چنین تقاضایی دارد و میتوانید به این سفر بروید طبق خواسته او عمل کنید و روزه را بعداً قضا نمایید.
اگر فرصت نکرده قضا کند با اجازه ورثه از مال او کفاره دهند.