جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که روزه‌ها را قضا کند.

تنقيه (اماله كردن) با مايعات روزه را باطل می‌کند هرچند براى معالجه بيمارى و از روى ناچارى باشد، ضمناً استعمال پماد شامل اين حکم نمی‌شود و روزه را باطل نمی‌کند.

درصورتی‌که مزاحم حقوق شوهر نباشد تبعیت از مواجب نیست و اگر مزاحم حقوق شوهر است تنها در صورتی تبعیت واجب نیست که وقت برای گرفتن روزه تنگ باشد.

هرگاه غذا خوردن آن‌ها واقعاً ضرورت دارد روزه را ترک می‌کنند و در وقت دیگری قضای آن را به‌جا می‌آورند.

در مورد روزه هم همینطور است و در صورتی که واقعا این حکم که مسافر در سفر نباید روزه بگیرد و نمازش شکسته است را نشنیده بود، روزه ای که در سفر گرفته صحیح است.‌

بهتر است زن در آب ننشیند و این کار کراهت دارد.

اگر به‌جز رطوبت قبلی (حاصل از برخورد زبان) چیز دیگری وجود نداشته باشد روزه را باطل نمی‌کند.

هرگاه در طول روز متوجه پاکی از حیض و نفاس شود و شک کند که قبل از اذان صبح پاک بوده یا بعد از اذان پاک‌شده، باید بگوید که پاک نبوده و روزه‌اش باطل است.

روزه حلق سر مربوط به کسانی است که در حج نمی توانند تقصیر کنند و بجای آن باید روزه بگیرند.‌

کشیدن گرد برخی از داروها به‌منظور باز شدن مجاری تنفسی که برای روزه‌دار اگر نداند به حلق می‌رسد مکروه است و اگر بداند به حلق می‌رسد جایز نیست.

اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر نیست استحاضه. بعدازآن اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.

چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.