جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه آب مضاف با چيز نجسى ملاقات كند نجس می‌شود، مگر در سه صورت:‌ اوّل اين‏كه از بالا به پايين بريزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بريزيم، گلاب‌هایی كه در گلابدان است نجس نمى‏شود.‌ دوم اين‏كه مانند فوّاره با فشار از پايين به بالا رود، در اين صورت نيز تنها آن قسمت كه با نجس ملاقات كرده نجس می‌شود.‌ سوم آن‌که به‌قدری زياد باشد كه بگويند نجاست به آن سرايت نكرده، مثل اين‏كه استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشه‌ای از آن بيفتد يا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با یک‌طرف آن ملاقات كند، در اين‏گونه موارد، بقيّه نجس نمى‏شود.‌

تنها همان گوشه‌ای که مثلاً قطره خونی در آن افتاده و اطرافش نجس می‌شود ولی به بقیه استخر سرایت نمی‌کند.‌

هرگاه رنگ و بو و طعم آب كر به‌واسطه غير نجاست تغيير كند، نجس نمى‏شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.‌

هرگاه عين نجس (مانند خون) به آبى كه بيشتر از كر است برسد و قسمتى از آن را تغيير دهد چنانچه باقيمانده به‌اندازه كر يا بيشتر است، فقط آن قسمت كه تغيير كرده نجس می‌شود و الا تمام آن نجس خواهد شد.‌

آب جارى با ملاقات نجاست نجس نمى‏شود، هرچند كمتر از كر باشد، مگر اين‏كه بو، يا رنگ، يا طعم نجاست به خود گيرد.‌

هرگاه چيز نجسى به آب قليل برسد آن را نجس می‌کند (بنا بر احتياط واجب) امّا اگر از بالا بريزند، فقط آن مقدار كه به نجس رسيده نجس می‌شود و اگر به‌صورت فوّاره از پايين به بالا رود و به چيز نجسى برسد، قسمت پايين آن نجس نمى‏شود.‌

نجس و نجس کننده است.‌

آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك می‌کند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير این‌ها، به‌شرط اين‏كه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.‌

بارش چند قطره كافى نيست، بلكه بايد به مقدارى ببارد كه به آن «باران» گويند.‌

گرچه آب چاه براثر افتادن چيز نجس در آن نجس نمى‏شود، ولى مستحب است مقدارى از آن را براى هريك از اشياء نجس بكشند و دور بريزند، اين مقدار در کتاب‌های مفصل فقهى تعیین‌شده است. اما اگر آب چاه براثر ريختن عين نجس در آن بو يا رنگ يا طعم نجاست گيرد نجس می‌شود و اگر بعداً اين تغيير، خودبه‌خود از بين برود آب چاه پاك نمى‏شود، مگر اين‏كه آب‌های تازه‏اى از آن بجوشد و با آن مخلوط گردد.‌

هرگاه شك كند كه آب نجس به باطن چيزى رسيده يا نه باطن آن پاك است.‌

هرگاه چيز نجسى را بشويند و عين نجس برطرف شود امّا بو يا رنگ آن بماند ضررى ندارد و اگر شك كند عين نجس مانده يا نه بايد بيشتر بشويد تا يقين كند از بين رفته است.‌