هرگاه مىداند يكى از دو ظرف، يا دو لباس كه هر دو قابل‌استفاده اوست نجس شده و نداند كدام است بايد از هر دو اجتناب كند (مثلاً در مورد خوردن یا استفاده برای لباس نمازگزار)، امّا اگر مثلاً نداند لباس خودش نجس شده، يا لباس شخص بيگانهاى كه مورداستفاده او نيست، اجتناب لازم ناست.
روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطهاى از آن نجس شود تمام آن نجس می‌شود، امّا اگر روان نباشد، به‌طوری‌که از جايى به‌جایی سرايت كند فقط محل ملاقات نجس است و می‌توان آن را برداشت و دور ريخت.
اگر شك داشته باشد كه لباس يا بدنش نجس است يا پاك، مى‌تواند در آن حال طواف كند؛ خواه بداند قبلاً پاك بوده، يا نداند.
چنانچه عرفاً جزء بدن كسى كه به او پيوند زده شده محسوب شود، پاك است.
خبر دادن غيربالغ در اين باره قبول نيست، مگر اينكه اطمينان از گفته او حاصل شود.
زني که پرستار بچه است هرگاه بتواند با وسايلي (مثلاً با پوشک‌های معمولي) جلو سرايت نجاست بچه را بگيرد بايد چنين کند و یا اگر لباس‌های متعدد دارد بايد از لباس پاک استفاده کند و نیز بدن را تطهير کند. البته در مورد لباس، اگر تنها يک لباس دارد بايد براي نماز تطهير کند و اگر به‌آسانی نتواند، چنانچه در شبانه‌روز یک‌مرتبه لباس خود را بشويد می‌تواند با آن نماز بخواند، هرچند لباس او با بول بچه نجس شود.
مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همان‌گونه كه پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم‌السلام) رعايت مىفرمودند.
بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.
هرگاه چيز نجسى را بشويند و عين نجس برطرف شود امّا بو يا رنگ آن بماند ضررى ندارد و اگر شك كند عين نجس مانده يا نه بايد بيشتر بشويد تا يقين كند از بين رفته است.
احتیاط واجب آن است که آب بکشد.
