جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض مسئله نجس نیست و وضو را هم باطل نمی‌کند؛ به‌طورکلی درصورتی‌که همراه با نجاستی مانند مدفوع یا خون نباشد پاک است.

روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه‏اى از آن نجس شود تمام آن نجس می‌شود، امّا اگر روان نباشد، به‌طوری‌که از جايى به‌جایی سرايت كند فقط محل ملاقات نجس است و می‌توان آن را برداشت و دور ريخت.

آری، محکوم‌به نجاست است.

هرگاه انسان ببيند كسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى‏خورد، يا بالباس نجس نماز مى‏خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب‌خانه ببيند ميهمان بالباس و بدن‌تر روى فرش نجسى مى‏نشيند، احتياط واجب آن است كه به او اعلام كند.

احكام خون طبيعى ندارد.

هرگاه چيز نجسى را بشويند و عين نجس برطرف شود امّا بو يا رنگ آن بماند ضررى ندارد و اگر شك كند عين نجس مانده يا نه بايد بيشتر بشويد تا يقين كند از بين رفته است.‌

خبر دادن غيربالغ در اين‏ باره قبول نيست، مگر اين‏كه اطمينان از گفته او حاصل شود.

هرگاه ظرفى را كه ته آن سوراخ است روى زمين نجسى بگذارند، چنانچه آب با فشار از آن خارج شود داخل ظرف نجس نخواهد شد.

زمين يا پارچه و مانند آن اگر رطوبت داشته باشد و چيز نجسى به آن برسد همان قسمت نجس می‌شود و بقيّه پاك است، مگر اين‏كه رطوبت به‌قدری زياد باشد كه از جايى به‌جای ديگر سرايت كند. همچنين خيار و خربزه و ماست و امثال آن‌ها اگر رطوبت زياد و مسرى نداشته باشد، همان محل ملاقات نجس می‌شود.

اگر مگس يا مانند آن روى چيز نجسى بنشيند، كه تر است و بعد روى چيز پاكى بنشيند نجس نمى‏شود، چون احتمال دارد پاى اين حشرات رطوبتى به خود نگيرد، امّا اگر بدانيم نجاستى را با خود حمل كرده و سرایت نموده، نجس می‌شود.

هرگاه حيوان، ساير نجاست‌ها را غير از مدفوع انسان بخورد، باعث نجاست بول و مدفوع او نمی‌شود، گوشت او هم حرام نيست، مگر حيوانى كه از شير خوك تغذيه كرده به‌وسیله آن رشد و نمو كرده باشد كه گوشتش حرام است.‌

اخلاطى كه از بينى يا گلو مى‏آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه‌ای از آن خون داشته ‏باشد همان نقطه نجس ‏است اگر روان باشد، همه نجس می‌شود.