احتیاط بیش از حد در طهارت و نجاست
آیا اگر شخصی خیلی زیاد در پاکی و نجسی احتیاط کند اشکال دارد؟
احتياط زياد از حد در مسئله طهارت و نجاست ازنظر شرع كار پسنديده اى نيست، بلكه اگر سبب وسواس گردد اشكال دارد.
احتياط زياد از حد در مسئله طهارت و نجاست ازنظر شرع كار پسنديده اى نيست، بلكه اگر سبب وسواس گردد اشكال دارد.
آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك میکند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير اینها، بهشرط اينكه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.
دلیلی بر نجاست آن نداریم و پاک است.
محکومبه نجاست نيست؛ ولى خوردن آن حرام است.
استفراغ نجس نیست؛ مگر اینکه بدانید خونی همراه آن است و فرقی بین بچّه و بزرگ، دختر یا پسر نیست.
فرزند در حکم صاحبخانه نیست و لازم نیست بگوید.
هرگاه آب مضاف با چيز نجسى ملاقات كند نجس میشود، مگر در سه صورت: اوّل اينكه از بالا به پايين بريزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بريزيم، گلابهایی كه در گلابدان است نجس نمىشود. دوم اينكه مانند فوّاره با فشار از پايين به بالا رود، در اين صورت نيز تنها آن قسمت كه با نجس ملاقات كرده نجس میشود. سوم آنکه بهقدری زياد باشد كه بگويند نجاست به آن سرايت نكرده، مثل اينكه استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشهای از آن بيفتد يا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با یکطرف آن ملاقات كند، در اينگونه موارد، بقيّه نجس نمىشود.
تنها همان گوشهای که مثلاً قطره خونی در آن افتاده و اطرافش نجس میشود ولی به بقیه استخر سرایت نمیکند.
درصورتیکه هنوز مشروب مستهلک نشده باشد، بنا بر احتیاط واجب نجس است.
داخل کفش بهواسطه راه رفتن پاک نمیشود و پاک شدن کف جوراب بهواسطه راه رفتن نیز محل اشکال است، مگر اینکه جوراب چرمى و مانند آن باشد که به جاى کفش از آن استفاده شود.
مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همانگونه كه پيغمبر اكرم (صلیالله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهمالسلام) رعايت مىفرمودند.
در مسئله نجاست یقین قطعى و صد در صد لازم است و مادامیکه چنین یقینى حاصل نشود تکلیفى ندارید و اگر یقین صد در صد حاصل شد اجتناب لازم است مگر در موارد اضطرار.