بخشیدن مهریهای که حج تمتع است
اگر مهرخانمی حج تمتع باشد میتواند ببخشد؟
درصورتیکه مهریّه حداقل به مقدار هزینههای حج باشد و مطالبه آن از شوهر مشکل خاصی برای زن ایجاد نکند، مستطیع محسوب میشود و باید برای دریافت آن و ثبتنام حج اقدام کند.
بخشیدن مبلغی که از داماد بهعنوان جهیزیه گرفته میشود
اگر پدر دختر همان پول را که از داماد میگیرد مهریّه دخترش قرار دهد، به این معنا که دختر مبلغ را کاملاً از شوهرش بهعنوان مهریّه خود اخذ کند، هر مقدار که خواست براى خودش جهیزیه تهیّه کند و اضافه آن را به پدر یا مادر و یا برادر خود هبه کند، آیا براى آنها حلال است؟
درصورتیکه مهریّه و شیربها را دختر بهصورت مهریه از شوهر بگیرد و مقدارى از آن را صرف تهیّه جهیزیه نماید و اضافى آن را به هر کس بدهد جایز است.
ادعای زن مبنی بر اجبار به بخشش مهریه بعد فوت شوهر
خانمی به اصرار شوهر و تحت فشار روحی به دلیل این که شوهر می گوید نمی خواهم به تو دینی داشته باشم برای حفظ علاقه شوهر و زندگی به صورت لفظی مجبور شده به شوهرش اعلام کند مهریه را بخشیده ام و مد نظرش این نبوده که اگر شوهر فوت کرد به خانواده پدر شوهرش بخشیده باشد و هیچ سند و مدرکی هم در این خصوص امضا نشده است، حال شوهر فوت نموده و خانواده پدرشوهر اصرار دارند که با توجه به این که شما تحت آن شرایط لفظا اعلام به بخشش کرده ای حق گرفتن مهریه را نداری، حق با کدام طرف است؟
اگر بتوانید با دلیل معتبر ثابت کنید که در این بخشش مجبور بوده اید می توانید مهریه را دریافت کنید.
بخشش مهریه ای که فرد دیگر پرداخت کرده در طلاق خلع
در عقد ازدواج مادر داماد 2 دانگ از منزل مسكوني خود را به عنوان بخشی از مهریه به عروس خود داده و سند به نام زوجه صادر مي گردد پس از مدتي زوجه مهريه و كليه حق و حقوق خود را به زوج بذل نموده و طلاق خلع جاري مي شود حال دو دانگ منزل مذكور بايد به زوج برگردد يا مادر او؟
به زوج بر می گردد.
ادّعای صوری بودن معامله و بخشش مهریه
زنوشوهری زمینی را مشترکا خریداری کردهاند، زن یکسوم مبلغ را پرداخت کرده ولی سه دانگ زمین به نام او شده است، برای این زمین به نام هردوام گرفتهشده است، ولی بعداً شوهر ادعا میکند که بهصورت صوری زمین را به نام او کرده است و اگر زن میخواهد سه دانگ زمین برای او باشد، باید مهریهی خود را ببخشد، آیا این ادعا صحیح است و شوهر میتواند تصرف نماید؟
در فرض سؤال، ادّعای صوری بودن از سوی شوهر وجهی ندارد.
بخشش مهریه تا زنده بودن مرد
زنی در گفت و گو های زن و شوهری برای جلب رضایت و محبت شوهر لفظا گفته که مهرم را بخشیدم یا نمی گیرم و منظورش این بوده که از شوهرش بابت مهریه شکایت نمی کند و در زندگی طلب نمی کند و منظور او این نبوده که اگر شوهرم فوت کرد هم نمی خواهم مهر را بگیرم و یا می خواهم به دیگر وراث بدهم، آیا پس از فوت شوهرش می تواند درخواست مهریه کند؟
هر گاه منظورتان این نبوده که در صورت فوت نیز به او می بخشید، می توانید بعد از فوت او مهریه را از اموال به جا مانده از ایشان مطالبه کنید.
شرایط اقرار به بخشش مهریه
زوجۀ اینجانب، در مجالس مختلف، نزد افرادی موثّق، اقرار به بخشش مهریهاش کرده است و بیان کرده که (من مهریهام را قبلاً به همسرم بخشیدهام)؛سؤال این است که اگر شاهدانِ بر اقرار به بخشش مهریه، شهادت بدهند که ما شنیدهایم که زوجه، چنین اقراری کرده است، ازنظر فقهی و احکام کتاب القضاء، برائت ذمّۀ بنده ثابت میشود؟
درصورتیکه حداقل دو شاهد مرد شهادت به بخشش مهریه توسط زوجه بدهند زوج نسبت به مهریه بری الذمه میشود ولی درصورتیکه مهریه در ذمهی زوج نباشد و نسبت فامیلی نسبی نداشته باشند زوجه حق رجوع به هبه را دارد.
مهریه در صورت بازگشت از حضانتی که در برابر مهریه بوده
مردی همسرش را طلاق داده و در مقابل مهریه حق حضانت را به همسرش داده ولی همسرش ازدواجکرده. آیا مرد میتواند دخترش را که الآن 7 سال دارد از همسر اولش بگیرد؟
درصورتیکه ماندن بچه در نزد زن مشکلی ایجاد نکند بهتر است با آن موافقت کند و اگر مشکلی ایجاد میکند احتیاط آن است که مهریه را بدهد و بچه را پس بگیرد.
بخشیدن مهریه به فرزندان
همسر من از روز اول از اینکه ۱۲۴ سکه و عتبات مهریه بنده کردن پشیمان هستند و دائم از من میخواهند که به ایشان ببخشم، من دوتا بچه دارم؛ آیا میتوانم مهریه ام را به بچه هام ببخشم؛ یعنی در صورتی که بچه ها بخواهند و به سن قانونی برسند بتوانند از پدرشان مهریه من را بگیرند؟ آیا چنین چیزی ممکن است؟
مانعی ندارد ولی چون مهریه سنگین است تعدیل آن شایسته است.
باطل کردن ابراء مهریه توسط شوهر
همسرم در دفتر اسناد رسمی مهریه خود را از 680 سکه به 5 سکه ابراء کرد و پس از گذشت دو سال خودم به دفتر خانه مراجعه کرده و سند ابراء همسرم را باطل نمودم آیا همسرم میتواند 680 سکه مهریه را مطالبه کند؟
ابراء را نمی توان باطل کرد و در فرض سوال زن نمی تواند مطالبه کند مگر اینکه مرد خودش مایل باشد بپردازد.