مهریّه زن بر عهده شوهر است، نه پدر مگر این‌که پدرشوهر آن را تضمین کرده باشد، یا مزد کارهاى فرزندش را نداده باشد و آن مزد به‌اندازه مهریه یا بیشتر از آن است.
درصورتی‌که مهریه را برعهده‌گرفته و فوت کند باید از اموال او برداشت.
در صورت رضايت زوجه همان مهرالمسمّى كفايت می‌کند و در صورت عدم رضايت بايد مهرالمثل على فرض دخول را بدهد.
در فرض سؤال باید آن را نگه‌دارند تا زمانی که حاضر به دریافت آن شوند.
درصورتی‌که اختیار آن خانه یا زمین را به دست او دهد هرچند به‌اندازه یک روز باشد قبض حاصل‌شده است به طرز جدی به او بگوید ما از طرف تو در آن خانه زندگی می‌کنیم.
درصورتی‌که مهریه تعیین نکنند و دخولی صورت نگیرد و طلاق گیرند یا زوج فوت نماید، طبق آیات قرآن تنها باید هدیه مناسبی به زن داد و مهریه نمی‌خواهد.
پرداخت مهریه مانعی ندارد ولی نهی از منکر کند.
درصورتی‌که تورم در فاصله زمانی اجرای صیغه عقد و مطالبه مهریه شدید بوده است بر زوج لازم است مهریه را با توجه به نرخ متوسط تورم اجناس مختلف محاسبه و پرداخت کند.
در فرض سؤال تنها زمین مزبور مهریه‌ی زن است، مگر این‌که شوهر به نیت بخشیدن ساختمان به زن آن را ساخته است.
چنانچه طرفین می‌دانسته‌اند که مهر السنه طبق مشهور (پانصد درهم نقره) است اشکالى ندارد و باید با پول رایج حساب کنند، اما اگر هردو یا یکى آگاه نبوده‌اند احتیاط آن است که در مورد مقدار مهر باهم مصالحه کنند.
در اينجا ظاهر، قبول قول فردی است که ادعای دخول را دارد (زن) چون باهم زندگى کرده‌اند و شب باهم بوده‌اند و لو یک‌شب، چه رسد به موردى كه مدّت‌ها باهم بوده‌اند. در اينجا می‌گوییم ظاهر حال موافق قول به دخول است (زن) و الا هيچ راهى براى اثبات دخول يا عدم آن باقى نمی‌ماند، پس قولش را قبول می‌کنیم و حكم دخول را جارى می‌کنیم
در فرض سؤال احتیاط واجب آن است که تمام مهریه را پرداخته شود.
