ظاهر این است در صورتی که مهریّه ی زن نقد بوده و مرد توانایی پرداخت مهریه را به صورت یکجا یا اقساطی دارد و پرداخت نمی کند، زن مى تواند بدون گرفتن مهر مؤجّل خود را مطلقاً تسلیم شوهر نکند و در این مدّت بر زوج واجب است نفقه او را بدهد و الا نفقه واجب نمی باشد.
در صورتی که برای حاکم شرع ثابت شود مرد توانایی پرداخت سهم آنان از مهریه را ندارد آن را تقسیط می کند.
در فرض استطاعت بخشش او از نظر تکلیفی جایز نبوده ولی اگر بخشیده باشد هر چند کار حرامی کرده ولی بخشش صحیح است.
خطبه غدیر (خطبه‌ای که پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم در آن حضرت علی علیه‌السلام را به‌جانشینی خود انتخاب نمودند) خطبه معروفی است و احتیاط آن است که اگر می‌خواهند ثواب قرائت یا حفظ این خطبه را به‌عنوان مهریه قرار دهند، مبلغی را هم علاوه بر آن معین کنند.
مقتضای قاعده ما یضمن بصحیحه یضمن بفاسده ضمان به قیمت واقعی است نه قیمت مسمی و پاسخ مزبور است و اگر جایی مهر المسمی آمده است باید اصلاح شود
در صورتی که عقد باطل بوده مهر المثل دارد.
در صورتی که دخول نشده است حق حبس ساقط نمی شود.
باید کسی که مهریه قرار داده هزینه انتقال آن را بدهد.
با توجه به اینکه آن زن می دانسته این کار جایز نیست، مهریه ای به او تعلق نمی گیرد.
باید به وظایف دیگر خود عمل کند، تنها مى تواند تمکین را منوط به گرفتن مهر کند، آن هم در صورتى که مهر حالّ بوده و قرائن دلیل بر تأخیر آن نبوده است.
