جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آری؛ صحیح است.

هرگاه فرزند توانایى اداره کردن زندگى خویش را نداشته باشد و پدر بتواند نفقه او را بدهد بر او لازم است و سنّ خاصی شرط نیست; ولى فرزند نباید در تأمین زندگى خود کوتاهى کند، در صورت کوتاهى یا توانایی اداره کردن چیزى بر پدر نیست.

در فرض سؤال مسئله دو حالت دارد: حالت اوّل آن است كه زوجه نزد زوج زندگى می‌کند و ظاهر حال حكايت از نفقه دارد در اين صورت زوجه بايد عدم نفقه را ثابت كند. حالت دوم آن است كه زوج مثلاً در سفر باشد يا در جاى ديگر زندگى می‌کند، كه او بايد اثبات انفاق كند.

نفقه زوجه حقّ است و می‌توان آن را اسقاط کرد به‌صورت شرط ضمن العقد یا بدون آن.

بر پدربزرگ واجب نیست و از بیت‌المال پرداخت می‌شود.

تخلف کردن او مانع از هزینه‌های لازم بر پدر نیست.

اگر جدا از هم زندگى می‌کنند و زن مجوّزى براى این کار ندارد، ناشزه است و حقّ نفقه ندارد.

در فرض سؤال تصرف در اموال یکدیگر بدون رضایت جایز نیست.

جزء نفقه نیست ولی درصورتی‌که پسر ممکن است گرفتار گناه شود و پدر تمکن دارد احتیاط واجب آن است که پرداخت نماید.

طبق رسم و عادتي که در محيط ما وجود دارد، دختر قبل از مراسم عروسي در خانه پدر زندگي می‌کند و درنتیجه نفقه بر عهده شوهر نيست (هرچند او بدهد) و درهرحال لازم نيست زوجه در کارهايش از شوهر اجازه بگيرد.

درصورتی‌که بعد از عقد تمکین از سوی همسر حاصل باشد نفقه مواجب است و اگر به میل خود از آن صرف‌نظر کند ساقط می‌شود.

این پول متعلق به شوهر است ولی زن می‌تواند برای نیازهای زندگی از آن استفاده کند.