استفاده از داروهای تزریقی برای جلوگیری
داروهاى تزريقى وجود دارد كه از طريق عضلانى تزريق میشود و براى مدّت معيّنى اثرات ضد حاملگى دارد. استفاده از اين داروها چه حكمى دارد؟
درصورتیکه ضرر قابلملاحظهای نداشته باشد و همسر راضى باشد، مانعى ندارد.
درصورتیکه ضرر قابلملاحظهای نداشته باشد و همسر راضى باشد، مانعى ندارد.
لمس و نظر بايد به مقدار ضرورت باشد و بيش از آن مجاز نيست. علاوه بر آنكه احراز شرايط فوق و رضايت بيمار و همسرش نيز لازم است.
اشكال ندارد، ولى مكروه است; مگر در مواردى كه ضرورتى باشد و رضايت زوجه شرط نيست، مگر درآمیزش واجب كه در هر چهار ماه واجب است كه عزل در آن اشكال دارد.
براي جلوگيري از انعقاد نطفه، استفاده از هر وسيله مشروعي که بیضرر باشد و باعث نقص مرد يا زن نشود (يعني مرد يا زن براي هميشه از قابليت تولیدمثل ساقط نگردد) ذاتاً مجاز است، ولي در حال حاضر کنترل جمعيت جايز نيست، مگر اينکه واقعاً ضرورتي وجود داشته باشد.
درصورتیکه اهل خبره و كارشناسان متدین، مسئله كنترل و محدود ساختن مواليد را یک ضرورت اجتماعى تشخيص دهند، شرعاً میتوان بهطور موقّت با آن موافقت كرد و يا در صورت لزوم بهطور حسابشده از آن تبليغ نمود. در ضمن بايد توجّه داشت كه افزايش نسل به عقيده هیچکس جزء واجبات نيست، بنابراين محدود ساختن، حرام نیست، مگر در مناطقى كه تغيير بافت جمعیتی به زيان مسلمين يا پيروان مكتب اهلبیت (علیهمالسلام) باشد، كه در چنين مواردى بايد برنامه كنترل مواليد تعطيل شود.در ضمن بايد در موارد كنترل جمعيت بهجای افزايش كمّى به سراغ افزايش كيفى رفت تا مسلمانانى عالمتر و كارآمدتر به جامعه اسلامى تحويل داده شوند و عزت و عظمت مسلمين حفظ شود؛ و نيز بايد توجه داشت كه در مواردى كه طبق تشخيص اهل خبره متعهد، كنترل جمعیت ضرورى است، بايد حتماً از وسايل مشروع استفاده كرد، نه از وسايل نامشروعى مانند سقطجنین و امثال آن.
اگر زيان مهمی داشته باشد، مانعى ندارد.
اگر موجب عقيم شدن دائم است اشكال دارد.
هرگاه قابل بازگشت نباشد جايز نيست و در صورت قابل بازگشت بودن جايز است (مشروط بر اينكه موجب لمس و نظر حرام نشود) ولى در موارد ضرورى جايز است.
انجام كارِ حرام دليل بر مشروعیت آن نيست.
چنانچه خطر قطعى يا احتمال قابلملاحظهای باشد جايز است.
هرگاه طبق گفته اطبای حاذق مورد وثوق ازنظر صداقت و تعهد، خوف خطر وجود داشته باشد، اين كار جايز است.