طلب حلالیت شنونده غیبت
آیا کسی که غیبت را می شنود حق الناس بر عهده اوست و لازم است حلالیت بطلبد؟
بر مستمع طلب حلالیت لازم نیست ولی احتیاط مستحب است.
بر مستمع طلب حلالیت لازم نیست ولی احتیاط مستحب است.
در صورتی که آسیبی به او نرسیده باشد و حتی بدن او سرخ نشده باشد از ولی او عذر خواهی می کند و در صورت صلاح دید، ولی می تواند قصاص کند و اگر سرخ یا کبود و یا جراحتی وارد شده باشد باید دیه را به ولی او پرداخت نماید و گرفتن حلالیت کفایت نمی کند مگر در صورتی که مصلحت صغیر ایجاب کند که بخشیده شود در این صورت ولی می تواند ببخشد.
هرگاه صاحب حقّ از صمیم دل گذشت کند، ذمّه میّت برى مى شود; ولى اگر بستگان میّت مى دانند که صاحب حقّ در اثر حیا یا اجبار چنین گفته، باید رضایت او را تحصیل کنند
چنانچه آن دروغ منشأ ضرر و زیانی شود باید راست بگوید.
چنانچه با تحقیق و تفحص بتواند صاحبان آنها را پیدا کند باید اقدام نماید و آنها را راضی سازد واگر نمی تواند معادل قیمت آن میوه ها را به شخص فقیری بدهد.
از قضیه شخصیه اطلاعی نداریم ولی چنانچه واقعا خسارتی که رسانده بیش از پول دوخت است می توانید از دادن پول دوخت اجتناب نمایید.
اگر به میل و اختیار خودشان عضو شده اند، شما دینی نسبت به آنها ندارید ولی باید مطلب را به اطلاع ایشان برسانید و آنها را نهی از منکر کنید.
هرگاه با آن رضایت داده شود اشکال ندارد و همچنین اگر آن پول به مقدار زیان و خسارتى باشد که به متجاوزعلیه وارد شده است خواه طرف راضى باشد یا نباشد.
لازم است به مقداری که شما کار کرده اید حق شما را بدهد و به مقدار جزیی باقی مانده به شخص دوم بدهد (مگر در صورتی که شخص دیگری پیدا نشود که با اجرت جزء باقیمانده را انجام دهد)
لازم است قبلا به آنها گفته شود که خرده های مانده با یکدیگر مخلوط می شود و ما مسئولیتی در مقابل آن نداریم و اگر مایل هستند می توانند خرده های مخلوط شده را بگیرند.