اظهار رضایت ظاهری از حق الناس
اگر به صورت زباني کسي رو حلال کرده باشيم اما از ته دل ناراضي باشيم آیا حلاليت زبانی کفایت می کند؟
برای آن فرد که خبر ندارد کافی است.
برای آن فرد که خبر ندارد کافی است.
در صورتی که نیاز نداشته، کار حرامی مرتکب شده است و تصرف در این پول جایز نیست ولی اگر نیاز داشته، و هم اکنون نیز از کار افتاده شده است مقادیری که زائد بر نیازش نباشد، متعلق به خودش می باشد و آن مواردی که زائد بر نیاز است را باید به صاحبانش بدهد و اگر نمی شناسد به افراد نیازمند بپردازد.
بر مستمع طلب حلالیت لازم نیست ولی احتیاط مستحب است.
اگر زخم و جراحتی وارد کرده باشد باید خسارت دهد در غیر این صورت نیز اگر زحمتی وارد کرده است حلالیت بگیرد.
در صورتی که در عرف محل افت قیمت را نیز جبران می کنند به همان صورت عمل کند و الا واجب نیست و ظاهرا فعلا در عرف افت قیمت را محاسبه نمی کنند مگر اینکه تفاوت قیمت سالم و معیوب بسیار زیاد باشد.
اين كار بدون جلب رضايت مالك يا مالكان آن جايز نيست، مگر اينكه ضرورت مهمّى از ناحيه نهادهاى اجتماعى وجود داشته باشد، كه در اين صورت بايد قيمت آن به نرخ روز پرداخت گردد.
ظاهراً ادلهی شرع این است که باید برای جبران آن دیه بدهد ولی اگر مجنی علیه مجبور شود هزینههایی برای رفع نقایص ظاهری متحمل شود که در عرف آن را ضروری بداند و این هزینهها از دیه زیادتر باشد میتواند مقدار اضافی را نیز از جانی بگیرد. اضافه بر این اگر نقص زیبایی شدید باشد احتیاط دادن ارش است و در مورد جبران خسارت سایر موارد در صورت امکان از صاحبان حق حلالیت بطلبید و اگر این کار ممکن نیست برای آنها کار خیر کنید تا آنها از شما راضی شوند.
بابت ظلمی که انجام داده حلالیت بگیرد.
در صورتیکه بدن مجروح شود یا کبودی و سرخی و مانند آن بر بدن بماند دیه دارد.
در صورتی که حاضر نیست خودش به این کار اقدام کند، مجازید.