جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه در آن قید کنند که این خبر به‌صورت حدس و گمان است و مفسده‌ای هم بر آن مترتّب نشود، اشکالى ندارد.

ایجاد نشاط مجوّز دروغ گفتن نیست.

خبرنگاران شرایط خاصی دارند: وثاقت و امانت، هوش کافى براى فهم مطالب و حافظه قوى براى نگهدارى و حفظ مطالب و از همه مهم‌تر، بی‌نظری و حُسن نیّت و آلوده نکردن اخبار با سلیقه شخصى، ازجمله این شرایط است.

در این مسائل فرقى میان زن و مرد نیست.

آرى، ممکن است خبرى صد در صد کذب باشد و خبرى پنجاه‌درصد، یا کمتر، یا بیشتر؛ بنابراین در صدق و کذب، درجه‌بندی وجود دارد.

اگر واقعاً مسئله به‌صورت اهم و مهم درآید و مانند دروغ براى اصلاح ذات البین شود، مانعى ندارد. ولى چون ممکن است این حکم وسیله سوءاستفاده قرار گیرد و به هر بهانه‌ای خبرهاى دروغ منتشر کنند، باید حتّى الإمکان از این کار پرهیز کرد.

درصورتی‌که رعایت اصول عفت شود، خبرنگاری زنان مانعى ندارد.

توسّل به تهمت و دروغ و مانند آن، در شأن خبرنگاران مسلمان و متعهّد نیست.

خبرنگار مسئول نیست؛ ولی براى حفظ حیثیت خود باید واقعیت را فاش کند.

درصورتی‌که نشر آن اخبار موجب امربه‌معروف و نهى از منکر و مبارزه با فساد باشد، هیچ اشکالى ندارد.

براى پى بردن به شیوه مای فصاحت و بلاغت قرآن و استفاده از آن براى شیوه مای خبرنگارى، می‌توانید به جلد هشتم پیام قرآن، بحث اعجاز قرآن ازنظر فصاحت و بلاغت، صفحه 87 به بعد، یا به کتاب «قرآن و آخرین پیامبر» نوشته ما، مراجعه فرمایید.

چنانچه این امر براثر سهل‌انگاری بوده باشد و سبب تضییع حقّى گردد، خبرنگار مسئول است، ولى اگر از قبیل اشتباهاتى است که به‌هرحال براى غیر معصومین پیش می‌آید، خبرنگار مسؤولیتی ندارد. امّا چنانچه سبب ضرر و زیان شود، باید از عهده ضرر و زیان برآید; زیرا در ضررهاى جانى و مالى، عمد و خطا هر دو مسؤولینت آفرین است. با این تفاوت که عمد مجازات هم دارد; ولى خطا مجازات ندارد.