جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر كسى پيدا شود كه بدون اجرت، بچه را شير دهد يا شخصى پيدا شود كه اجرت دايه را بى منّت بپردازد، در اين صورت روزه گرفتن واجب است.

قضا ندارد و کفاره کافی است.

كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفته‌اند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به‌جا آورند احتياط واجب آن است كه آن را قضا كنند.

زنانى كه بچه شير می‌دهند خواه مادر بچه باشند يا دايه، اگر روزه گرفتن باعث كمى شير آن‌ها و ناراحتى بچه شود روزه بر آن‌ها واجب نيست، ولى براى‏ هرروز همان كفّاره (يك مد طعام 750 گرم) گندم یا جو یا مانند آن واجب‏ است، بعداً نيز بايد روزه را قضا كنند، امّا اگر روزه براى خودشان ضرر داشته باشد، نه‌روزه واجب است و نه كفّاره، ولى بايد بعداً روزه‌هايى را كه نگرفته‌اند قضا نمايند، البته اگر روزه برای خود زن ضرر داشته باشد و نتواند تا سال بعد قضا نماید، قضا نیز ندارد.

زنان بارداري که روزه براي حمل آن‌ها ضرر دارد روزه گرفتن بر آن‌ها واجب نيست، ولى كفّاره‏ براي هرروز (یک مد طعام 750 گرم) گندم یا جو یا مانند آن بايد بدهند و بعداً قضای آن را به‌جا آورند، امّا اگر روزه براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست كفّاره هم ندارد، ولى بعداً قضا می‌کند، البته درصورتی‌که روزه برای خود او ضرر دارد اگر نتواند تا سال بعد به‌جا آورد قضا ندارد.

روزه بر كسانى كه مبتلا به بيمارى استسقا هستند، يعنى زياد تشنه می‌شوند و توانايى روزه گرفتن را ندارند و يا براى آن‌ها بسيار مشكل است واجب نيست، ولى بايد براى هرروز يك مد طعام كه در مسئله قبل به آن اشاره شد كفّاره بدهند و بهتر است كه بيش از مقدار ضرورت آب نياشامند و اگر بعداً بتوانند قضا كنند احتياط واجب قضا كردن است.

تنها در صورتی می‌توانید روزه را ترک کنید که خوف ضرر برای بارداری داشته باشید.

در حال حاضر شما مکلّف به روزه نیستید، احتیاط واجب آن است که اگر قدرت دارید براى هرروز به اندازه یک مد طعام (750 گرم گندم) به شخص نیازمندى بدهید. همچنین براى ایّام گذشته که روزه نگرفته‌اید و تا سال بعد هم توانایى بر روزه نداشته‌اید.

مرد و زن پير كه روزه گرفتن براى آن‌ها مشكل است می‌توانند روزه را ترك كنند، ولى بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند این‌ها به فقير دهند و بهتر آن است به‌جاى گندم و جو، نان را انتخاب كنند و در اين صورت احتياط واجب اين است به‌اندازه‌ای باشد كه گندم خالص آن مقدار يك مد شود.

هرگاه غذا خوردن آن‌ها واقعاً ضرورت دارد روزه را ترک می‌کنند و در وقت دیگری قضای آن را به‌جا می‌آورند.

میزان پیری به آن است که روزه برای او مشقت داشته باشد. (مشقت نه مشقت شدید، یضعف عن الصوم)

در فرض سؤال اگر تا سال آینده توانایی گرفتن روزه را پیدا نکند روزه ساقط است و فقط باید کفاره بدهد.