جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال کفاره عمد دارد.

علاوه بر قضای روزه، کفاره عمد نیز واجب می‌شود.

اگر با رضایت همسر باشد، چه منی خارج شود یا نه بنا بر احتیاط واجب کفاره‌ی عمد دارد و اگر بدون رضایت همسر باشد بنا بر احتیاط واجب کفاره جمع دارد و رضایت بعدی یا در اثناء فایده ندارد.

کفاره جمع ندارد و باید کفاره عمد بدهند.

روزهای عادت کفاره ندارد.

آنچه از قضاى روزه مانده، بعد از ماه رمضان بجا می‌آورد و اگر قضا را تا سال بعد نگرفته براى هر یک روز روزه یک مد طعام (یعنى معادل 750 گرم گندم) به فقیر بدهد.

هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید جدا توبه نماید لکن در فرض سؤال قضای آن روز کفایت می‌کند و کفاره ندارد.

در فرض سؤال، کفّاره ندارد، خواه جاهل مقصّر بوده یا قاصر؛ ولى اگر عمداً و آگاهانه‌روزه نگرفته کفّاره دارد و در تمام‌صورت‌های مسئله، قضا لازم است.

اگر روزه‌دار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آن‌ها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).

به‌جا آوردن کفاره، واجب فوري نيست ولي نبايد طوري باشد که بگويند کوتاهي می‌کند.

در فرض سؤال نمی‌توان ترکیب کرد.

اگر سایر اعمال را می‌تواند باید انجام دهد و الا هرگاه هیچ‌یک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مى‏تواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه می‌تواند به‌جا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.