جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این تقدّم، فتوا است.

اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند يك كفّاره بر او واجب است و درصورتی‌که جماع او حرام باشد بنا بر احتیاط واجب يك كفّاره جمع واجب می‌باشد.

احتیاط لازم آن است که اگر بتواند تا قبل از ماه رمضان آینده بگیرد.

بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی‌کند.

در فرض سؤال لازم نیست.

اگر پسر بزرگ ميّت نداند كه ميّت قضاى روزه بر ذمّه دارد يا نه واجب نيست براى او قضا بگيرد و اگر اجمالاً بداند مقدارى قضاى روزه بر ذمّه اوست بايد به‌اندازه‌ای كه يقين دارد به‌جا آورد و بيش از آن لازم نيست.

اگر روزه‌دار روزه خود را به چيز حلالى باطل كند، بعد كار حرامى ‏كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد احتیاط واجب این است که دو کفاره بدهد و در این مورد می‌تواند به مرجع دیگری مراجعه نماید.

هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.

اگر مانعى پيش آيد مانند عادت ماهانه و نفاس و سفرى كه ناچار ازآنجام آن است می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.

در فرض سؤال آن روزی که در آن است را به پایان می‌رساند و ادامه نمی‌دهد و کفاره را پرداخت می‌کند.

در روزه‌هاي قضايي که وقت آن کم است (مثلاً 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نيازي به اجازه شوهر نيست و بايد روزه بگيرد. ولي در روزه‌هاي نذر و روزه‌هاي قضايي که تا ماه رمضان‌ وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر می‌شود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان‌ که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد.

اگر درجایی که باید پی‌درپی روزه کفاره را بگیرد احتمال دهد که ضعف بدن باعث مریضی می‌شود و راهی جز این راه نداشته باشد که یک روز را روزه نگیرد می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.