جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

می‌تواند چنین نیتی را انجام بدهد.

احتیاط واجب آن است که یکی از آن‌ها را قصد کند.

در فرض سؤال اشکال ندارد.

اگر مريض پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد نيّت روزه كند و بنا بر احتیاط واجب قضا هم نمايد، ولى اگر بعدازظهر خوب شود روزه آن روز واجب نيست فقط بايد قضاى آن را به‌جا آورد.

با توجه به اینکه به نیت مافی الذمه بوده، از همان‌که زودتر واجب شده (متقدم) محسوب نماید البته احتیاط مستحب این است که اگر توانایی دارد به مقداری که عسر و حرج لازم نیاید تکرار کند.

یکی از این دو را قصد کنید.

روزه صحیح است.

هرگاه كسى بخواهد روزه‏اى غير از روزه ماه رمضان به‌جا آورد بايد آن را معيّن كند، مثلاً نيّت كند روزه قضا می‌گیرم، يا روزه نذر به‌جا می‌آورم.

اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مى‏تواند نيّت كند مشروط بر اینکه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد.

در ماه مبارك رمضان‌ همين اندازه كه نيّت كند فردا را روزه می‌گیرم كافى است، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا بداند و فراموش كند و روزه ديگرى را قصد كند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، ولى اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيّت روزه غير ماه رمضان را كند (درحالی‌که می‌داند در ماه رمضان روزه غير ماه رمضان صحيح نيست) روزه او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب می‌شود و نه از غير آن.

هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.

احتیاط آن است که به روزه هایی که گرفته قناعت نکند و بعداً هرکدام از روزه نذر و قضا را با قصد معین انجام دهد.