هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت كند روزه او صحيح است.
با توجه به اینکه به نیت مافی الذمه بوده، از همان‌که زودتر واجب شده (متقدم) محسوب نماید البته احتیاط مستحب این است که اگر توانایی دارد به مقداری که عسر و حرج لازم نیاید تکرار کند.
یوم‌الشک يعنى روزى كه انسان شك دارد آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، روزه آن واجب نيست و اگر بخواهد روزه بگيرد بايد نيّت ماه شعبان كند، يا اگر روزه قضا به ذمه دارد نيّت قضا كند و چنانچه بعداً معلوم شود ماه رمضان بوده از رمضان حساب مىشود، ولى اگر در اثناء روز بفهمد بايد فوراً نيّت خود را به روزه ماه رمضان برگرداند.
هرگاه كافرى در ماه رمضان پيش از ظهر مسلمان شود چنانچه تا آن‌وقت كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده، بنا بر احتياط واجب روزه بگيرد و قضا هم ندارد.
هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.
درصورتی‌که شب نیت کرده است و بعدازظهر از خواب بیدار شده نمی‌تواند از ادامه روزه منصرف شود مگر درصورتی‌که روزه برایش ضرر داشته باشد.
در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.
در فرض سؤال، می‌تواند نیت نذر کند، اگر بعد معلوم شود رمضان بوده روزه رمضان محسوب می‌شود.
