جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.

هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.

اگر شخص نيّت كند چيزى كه روزه را باطل می‌کند به‌جا آورد، مثلاً تصميم برخوردن غذا بگيرد، روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند اصلاً غذا هم نخورد، مگر اين‏كه در آن حال توجّه نداشته باشد كه فلان عمل روزه را باطل می‌کند، هرچند درهرصورت کفاره ندارد.

فعلاً به نیت روزه‌ی خودش محسوب کند و بنا بر احتیاط واجب قضای آن را هم بجا آورد.

اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعدازظهر ملتفت شود يا قبل از ظهر درحالی‌که افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان‏ تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.

با توجه به اینکه به نیت مافی الذمه بوده، از همان‌که زودتر واجب شده (متقدم) محسوب نماید البته احتیاط مستحب این است که اگر توانایی دارد به مقداری که عسر و حرج لازم نیاید تکرار کند.

در فرض سؤال، می‌تواند نیت نذر کند، اگر بعد معلوم شود رمضان بوده روزه رمضان محسوب می‌شود.

روزه صحیح است.

روزه صحیح است.

اشکالی ندارد ولی برای برائت ذمه میت کافی نیست.

یکی از این دو را قصد کنید.

اگر قبل از ظهر بوده مانعی ندارد همچنین اگر بعدازظهر بوده و تنها تردید مختصری پیداشده و قصد خوردن نکرده روزه صحیح است.