زكات انگور و كشمش موقعى است كه ميوه برسد و به آن انگور گويند و همچنين در مورد خرما زمانى است كه خرما برسد و قابل‌خوردن شود؛ ولى وقت دادن زکات در خرما و كشمش موقعى است كه خشك شود، مگر اينكه بخواهند آن را به‌صورت تر مصرف كنند كه بايد زكات آن را بدهند به‌شرط این‌که خشک‌شده آن به حدنصاب برسد.
مخارجى را كه براى زراعت كرده ازجمله قيمت بذری كه براى زراعت پاشيده، می‌تواند از محصول کم کند و زکات بقیّه را بپردازد؛ هرچند احتیاط مستحب آن است که کم نکند.
درصورتی‌که هرکدام از آن‌ها هرچند به صورتی تخمینی به حدنصاب رسیده باشد باید زکاتش پرداخت شود.
اگر محصول زراعت او خوب و بد دارد بايد زكات هرکدام را از خود آن بدهد و يا قيمتش را حساب كند و نمىتواند زكات همه را از جنس بد بدهد و اگر همه را از خوب بدهد بهتر است.
زکات چنين انگوري واجب نيست، ولي مستحب است تخمين بزنند چنانچه کشمش شود و به حدنصاب برسد، زکات بپردازند.
غلاتی كه زكات آن‌ها را داده، اگرچند سال هم نزد او بماند زكات ندارد.
هرگاه انسان گندم و جو، يا خرما، يا انگور را بخرد و بداند فروشنده زكات آن را داده زكات بر او واجب نيست و اگر شك كند باز چيزى بر او لازم نيست.
نسبت به سال‌ها و طبق عرف در چند قسط کسر کند.
هرگاه زراعتى را با آب چاه آبيارى كنند و در زمين مجاور آن زراعتى باشد كه از رطوبت آن زمين استفاده كند و محتاج به آبيارى نشود زكات زراعتى كه با آب چاه آبيارى شده، یک‌بیستم و زكات زراعتى كه مجاور آن است یک‌دهم مىباشد.
اجرت وزن كردن گندم و جو و مانند آن، كه براى زكات مىدهد بر خود اوست.
