در صورتی که دخولی حاصل شده و از این طریق دوشیزگی او از بین رفته است باید صبر می کرد تا عادت شود و بعد از پاک شدن صیغه طلاق جاری گردد در غیر اینصورت طلاق باطل است و اگر نمی داند چگونه دوشیزگی از بین رفته طلاق او اشکالی ندارد.
هرگاه كسى مى داند همسرش در حال حيض يا نفاس بوده اگر غايب شود، مثلًا مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد و نتواند از حالش باخبر شود بايد تا مدّتى كه معمولًا از حيض يا نفاس پاك مى شود صبر كند.
هرگاه با همسرش نزديكى كرده و بخواهد طلاقش دهد بايد صبر كند حيض ببيند و پاك شود، ولى اگر باردار باشد تواند بعد از نزديكى كردن بلافاصله او را طلاق دهد، همچنين اگر يائسه باشد يعنى بيشتر از پنجاه سال داشته باشد.
طلاق مزبور در هر حال محکوم به صحّت است زیرا ادّعاى شوهر در مورد مواقعه قبل از طلاق در فرض مسأله پذیرفته نیست.
مجرى صيغه طلاق مىتواند زن باشد و پاك بودن مجرى صيغه از عادت ماهانه شرط نيست. ولى دو شاهد عادل مرد بايد حضور داشته باشند وزوجه به هنگام طلاق بايد (از حيض و نفاس پاك بوده و) در طُهر غير مواقع باشد.
هرگاه با همسرش كه از حيض و نفاس پاك بوده نزديكى كند سپس مسافرت نمايد و راهى براى تحقيق از حال زن نباشد چنانچه بخواهد او را طلاق دهد احتياط واجب آن است كه حدّاقل يك ماه صبر كند و بعد طلاق دهد.
در زن باردار طهر غیر مواقعه در طلاق شرط نیست.
باید بعد از مواقعه سه ماه فاصله شود و طلاق بدهد و به مدت سه ماه عده نگه دارد و سپس می تواند ازدواج کند.
بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
برای طلاق پاکی از حیض کافی می باشد و لذا غسل لازم نیست.
طلاق صحیح است هر چند می تواند طلاق را مجدد بخواند و زن عده نگه دارد.
