جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نجس كردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب كشيد. نجس كردن جلد قرآن اگر سبب بی‌احترامی به قرآن باشد نيز، همين حكم را دارد.

فروختن و عاريه دادن چيز نجس اشكال ندارد و اطّلاع دادن نيز لازم‏ نيست، مگر درصورتی‌که بداند گيرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال می‌کند، كه احتياط واجب اعلام است. همچنين اگر نزد عاريه گيرنده نجس شود، به هنگام برگرداندن در همين صورت اعلام می‌کند.

مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همان‌گونه كه پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم‌السلام) رعايت مى‏فرمودند.

هرگاه انسان ببيند كسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى‏خورد، يا بالباس نجس نماز مى‏خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب‌خانه ببيند ميهمان بالباس و بدن‌تر روى فرش نجسى مى‏نشيند، احتياط واجب آن است كه به او اعلام كند.

دست را آب می‌کشید و غسل لازم نیست.

گذاشتن قرآن روى عين نجس چنانچه موجب بی‌احترامی باشد، حرام است و بايد آن را برداشت.

مستحب است آب نوشيدنى کاملاً تميز بوده باشد، خوردن آب‌های آلوده كه موجب بيمارى می‌گردد حرام است، آب‌های شست‌وشو نيز شايسته است تميز باشد از آب‌های متعفّن و آلوده تا آنجا كه ممكن است، بايد پرهيز شود.

نوشتن قرآن با مركّب نجس حرام است و اگر عمداً يا سهواً نوشته شود بايد آن را محو كنند، يا آب بكشند.

هر سه غالباً یکی هستند ولی در موارد استثنایی از هم جدا می‌شوند مانند شستن حیوان نجس العین که ممکن است برخی آن را بهداشتی بدانند ولی ازنظر اسلام نجس است.

نجس كردن تربت امام حسين (علیه‌السلام) حرام است و پاك كردن آن واجب و اگر در محل آلوده‏اى بيفتد بايد فوراً آن را بيرون آورد و آب كشيد، هرچند مخارجى داشته باشد و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد احتياط واجب آن است كه اگر مستراح باشد به آن مستراح نروند تا يقين كنند از بین رفته و در آب حل‌شده است.

پاك كردن ورق قرآن فقط وظيفه كسى كه آن را نجس كرده نيست، بلكه اگر دیگران ‌هم باخبر شوند وظيفه همه است كه آن را پاك كنند و اگر يكى اين وظيفه را انجام دهد، از ديگران ساقط می‌شود، ولى اگر قرآن مال ديگرى است و با شستن از بين مى‏رود يا ناقص می‌شود آن‌کس كه آن را نجس كرده، بايد خسارت آن را بدهد.

1. آری، محقق می‌شود.2. حکم مستراح را ندارد.