جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که آب بکشد.

تا دو واسطه باعث انتقال نجاست می‌شود نه بیشتر، یعنى اگر دست نجس مثلاً به دست دیگرى بخورد آن‌هم نجس می‌شود و اگر آن، به شىء سوّمى بخورد نجس می‌شود، ولى اگر شىء سوّم به چهارمى بخورد نجس نخواهد شد و به تعبیر دیگر، متنجّس اوّل و دوم سبب سرایت نجاست می‌شود ولى متنجّس سوم سبب نخواهد شد. و این امر بسیارى از مشکلات باب طهارت و نجاست را حل می‌کند.

اگر مگس يا مانند آن روى چيز نجسى بنشيند، كه تر است و بعد روى چيز پاكى بنشيند نجس نمى‏شود، چون احتمال دارد پاى اين حشرات رطوبتى به خود نگيرد، امّا اگر بدانيم نجاستى را با خود حمل كرده و سرایت نموده، نجس می‌شود.

هرگاه جايى از بدن كه عرق دارد نجس شود، هر جا كه عرق به آن سرايت كند نجس می‌شود.

هرگاه آبى براثر مجاورت و نزديكى با عين نجس بوى نجس بگيرد پاك است، مگر اين‏كه عين نجس به آن برسد، درعین‌حال اجتناب از آن بهتر است.

ما در اینجا دو چیز می‌گوییم اول اینکه آیا می‌توانیم قسم بخوریم محل سجده ما حتماً نجس است؟ نمی‌توانیم. دیگر اینکه ما حکم به طهارت می‌کنیم از باب اینکه اگر طاهر نباشد مردم گرفتار عسر و حرج شدیدی می‌شوند هرچند واقعا نجس باشد. ولی هرکجا را دیدیم نجس شده است احتیاط می‌کنیم.

باید آن را متنجس دوم فرض کنید.

هرگاه ظرفى را كه ته آن سوراخ است روى زمين نجسى بگذارند، چنانچه آب با فشار از آن خارج شود داخل ظرف نجس نخواهد شد.

اخلاطى كه از بينى يا گلو مى‏آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه‌ای از آن خون داشته ‏باشد همان نقطه نجس ‏است اگر روان باشد، همه نجس می‌شود.

اگر یقین قطعی نباشد اجتناب لازم نیست؛ فقط محل پای سگ را پا نگذارید و در این‌گونه موضوعات زیاد تحقیق و تفحص نکنید.

باید آن را متنجس اول حساب کنید.

در فرض سؤال شلوار هم متنجس دوم است و بدن را نجس می‌کند.